Het begon in de haven van Rotterdam, waar mij werd gevraagd of ik mee wilde varen naar Nicaragua

Daar begon mijn eerste zeereis op de "Dieze" via Le Havre de oversteek naar Venezuela.

De vaart naar Frankrijk was heel nieuw en spannend, omdat ik natuurlijk van geen toeten of blazen wist. Ook een paar dames aan boord {de verkering van de 2 de stuur en de bootsman} Die zouden met de trein terug gaan, die waren al zeeziek toen ze net buitengaats waren.

Een ouwe rotboot was het, maar vaarde dat was belangrijk,

In de haven van Le Havre moesten we ook nog water tanken, [drinkwater dus] 's avonds met de Ouwe {de Kapitein } 1ste Machinist en de kok de wal op gegaan, natuurlijk de leukste tentjes opzoeken, maar wat heb ik eraan als vrouw zijnde een hoerentent binnen te stappen, maar de sfeer was hartstikke gezellig, en de meiden waren zelfs tegen mij heel aardig. Dus nog voor ik zeebenen had, werden de eerste versnaperingen o.a. wodka al flink ingenomen en had ik zelfs op de wal al zeebenen.

De andere morgen komt de loods aan boord. We zouden vertrekken de oversteek naar Venezuela, oke best wel spannend voor mij, want nu was ik de enige vrouw aan boord en mijn eerste zeereis.

Nou ,die werd nog even uitgesteld noodgedwongen wel te verstaan, omdat we met het wegvaren de kade raakte met de kont van het schip. De Ouwe helemaal over z'n nek, zegt tegen de loods{ We must go back, we make water} zegt die loods op z’n fietelens Engels{You have water}.

Wat heb ik die Ouwe tekeer horen gaan, alles wat maar over z'n tong kon rollen werd dan ook uitgesproken. Dat werd repareren, waar niemand blij mee was, zeker de rederij niet.

Mijn eerste grote oversteek ging dus nog even niet door.

Het vervolg lezen jullie zeker nog een keer.

Susanne.

De onverwachte reis naar Nicaragua gaat verder na wat oponthoud in Le Havre richting Venezuela. Dus nu de Oceaan over, wel benieuwd hoe het gaat lopen. De zee is vrij rustig en over een paar dagen word het goed weer, lekker in de zon hoop ik. Ja ja, zeeziek verschrikkelijk, ik lig als een balletje in bed en kots zowat heel de hut onder, maar ik denk maar zo, dat moet je ook meegemaakt hebben, anders kan je er ook niet over meepraten. Dat heeft een goede dag geduurd .

De Ouwe vroeg of ik de scheepswas wilde doen, lakens, handdoeken e.d. verdien dan een centje voor de terugreis of een souveniertje 100 dollar per maand. Toen ik eenmaal bezig was bleef het eten ook in m’n maag. Met de Sparks Steve {een Engelsman} maakte ik wel eens een praatje, aparte gozer die vroeg of ik zijn haar wilde knippen, en dat werd dus coupe ……….Er kwamen steeds meer mannen naar m’n hut voor een behandeling.

Bij de Azoren hees de Ouwe zich in hotpants, nou dat was lachen, die was nogal flink en met een geruite korte broek aan was dat allesbehalve sexy. Maar de Sparks spande de kroon die had de tropenbroek aan van zijn grootvader van voor de oorlog tot op z’n knieën met een paar hockey schoenen, net een tuinkabouter.

Ook in de machinekamer liep ik wel eens een wacht mee, Jawel ook met een witte overall aan.

Om 10 uur altijd bij de Kapitein koffie drinken op de brug. die heeft me heel veel uitgelegd over de navigatie e.d. en in de machinekamer meelopen, was een hele ervaring, wat voor toestanden eromheen zitten o.a. generatoren, hulpmotoren. De tweede machinist, een figuur die met een hete aardappel in z’n mond praatte was een zenuwlijer, ziet het al gauw niet zo zitten en slaat nogal eens op tilt {niet mijn type}. Dan de assistent een knul van 18 jaar met een dosis droge humor. De motorman een ouwe die heel de dag rond liep met een oliekan, poetslap verfkwast en sop, een komisch figuur, vooral met z’n hoofddoekje om. Voorbij de Azoren word de temperatuur zo dat het wel een sauna lijkt, het gutst van je lijf .

De Sparks en ik hebben er maar een liedje van gemaakt.

The sun is hot, the water is wet.

We have not reached Venezuela yet.

On..........we sail the sea.

Reach Cabello on Monday.

To sail .......... is so muth fun,

We sit all day in the sun.

We come from Holland go to France,

The loading it was just a dance,

Every time we ready to go,

Someting break Captain say no.

Langs de Antillen richting Venezuela weinig bijzonders meegemaakt.We arriveren na het weekend en heb behoefte om mijn benen te strekken.

Wordt vervolgd

Susanne.

Bruin gebakken van de zon zijn we aangekomen in Puerto Cabello.

’s Middags met de Kapitein de wal op, die moest wat tropenbroeken hebben, en ik dus mee.

Wil ik een paar slangenleren schoenen met hoge hakken kopen, staat die kerel in het Spaans te lullen tegen de Ouwe, is aan het onderhandelen met hem over de prijs, belachelijk gewoon, kan die oelewapper toch begrijpen dat die schoenen niet voor hem zijn, maar dat is daar de gewoonte.

Mannen zijn daar de baas en de vrouwen zijn volgens mij een gebruiksartikel.

De Ouwe zegt: Zullen we nog even wat gaan drinken?

Nou, een versnapering gaat er wel in, naar een of andere tent, wij naar binnen, hartstikke donker daar.

Allemaal mannen, de Ouwe gaat iets bestellen en een bekijks dat ik had, komt terug en zegt: ""wegwezen je bent niet welkom het is een hoerentent,"" wat was ik kwaad, dus alleen de mannen mogen sterke drank drinken, op straat was alleen maar limonade te koop..

Nog samen wat rondgestruind, en weer terug naar boord.

De andere morgen een consternatie aan boord, de kok was er niet.

We zouden om 6 uur vertrekken, komt de eerste Machinist de hut in en zegt: Suus werk aan de winkel, de kok is er niet, moet jij maar de kombuis in, zie maar wat je er van brouwt, ik als een speer het ontbijt maken. Gebakken eieren met spek natuurlijk ,dat was standaard

De Ouwe zat al klaar met het monsterboekje van de kok en was woedend.

De kok was net op het nippertje aan boord,{ suf geneukte voor de middag}

Al met al vertrokken we om half negen richting Corinto, +- 5 dagen varen.

Ik moest van de Sparks brood bewaren voor Panama, daar zou het schip voortgetrokken worden door ezels, als we door de sluizen doorgingen.

Ik wist niet of ik het moest geloven, maar de bemanning zei niets en deed vrolijk mee met verzamelen .

Richting Panama heerlijk weer, lekker op het schavotje zonnen.

En de reis wordt vervolgd.

Groetjes Susanne.