STUKKIE FIETSEN.

We liggen met de Seinelloyd in Yokohama

Aan boord staat een fiets die een stapper in Le Havre aan boord heeft gebracht.

Na werktijd knappen een matroos en ik het ding een beetje op.

Veel hoeft er niet aan te gebeuren, wat lucht in de banden en hier en daar een steuntje van de spatborden rechtbuigen en hij is weer rijklaar.

Allebei nog in ons werkkloffie besluiten we een proefritje te gaan maken.

Ben voor het eerst in Japan maar als op afstand bestuurd rijden we rechtstreeks naar Chinatown en we hebben heel wat bekijks.

Geen alledaags gezicht in Yokohama, twee grote kerels op een damesfiets en niet in bepaald schone kleding.

Toevallig hebben we allebei een pak Yennen bij ons, je kunt immers niet weten,

en we besluiten een biertje te kopen voor we terug gaan.

Grote hilariteit in de kroeg waar we binnen komen want de fiets nemen we mee , er zit immers geen slot op, anders was hij wel in Le Havre gebleven.

Het blijft niet bij het ene biertje en als de feestvreugde groter wordt gaat m’n maat op een tafeltje staan en laat de ogen die op zijn kont getatoeëerd  staan bewonderen, groot succes bij de dames en telkens als er een nieuwe binnenkomt moet hij zijn ogen laten zien.

Op de terug weg de terug loopt de ketting eraf en midden op de drukke weg die naar de haven loopt zetten we de fiets op zijn kop om de boel terug te zetten.

Gelijk een verkeersopstopping en in no time stat er een politiewagen en we worden met zachte dwang naar het park verwezen om daar de reparatie voort te zetten, verder laten ze ons tot onze grote verbazing met rust.

We liggen nog een tijdje binnen en als ik een paar dagen later met een andere matroos ga stappen en het kroegje binnenkomen waar we daarvoor zo’n lol hebben gehad komen de dames gelijk naar me toe en vragen naar  “my friend before”.

Ik houd me dom en doe alsof ik het niet begrijp en leg uit de matroos die bij me is my friend is en dat we altijd samen stappen.

Die vraagt wat er aan de hand is en als ik het uitleg stapt hij op de tafel en lat zijn broek zakken.

Tot mijn stomme verbazing komen er ook bij hem twee ogen te voorschijn, er boven staat geschreven  “I can sea you “ een foutje van de tatoeëerder in Hongkong waar hij een paar dagen daarvoor zijn ogen heeft laten zetten.

Even is het stil en dan barsten de dames los in gillend gelag.

Één heeft er goed opgelet en zegt: “not same , before brown eyes, now blue !