NET NAAIMEISJE.

Begin jaren 80 zitten we met de Nedlloyd Bangkok op de Chilikust.

In één van de havens komt een groepje vrouwen aan boord om kapotte kleding te herstellen.

Het is een vrolijk stelletje en sommige hebben een kindje bij zich, dat vertedert, ook de zeeman, en is dus goed voor de business.

Voor een paar centen reparen ze je kleren ter plekke en het grotere werkt nemen ze mee om het op een machine te doen, dat is voor vertrek weer klaar.

Een aspirant-gezel komt de messroom binnen en vraagt luidkeels waar die naaimeisjes zitten en geeft met niet mis te verstane gebaren aan wat hij wil.

De dames zijn beledigd, dat doen ze tenminste voorkomen en kijken hem woedend aan.

Ik leg hem uit dat dit “nette naaimeisjes“ zijn en dat hij om het weer een beetje goed te maken eigenlijk maar iets moet laten herstellen.

Even later komt hij met jeans waar een nieuwe rits in moet.

De broek moet mee de wal op en zal de volgende dag terug gebracht worden want we liggen een paar dagen over.

Als de gerepareerde kleding de volgende dag wordt terug gebracht moet er door iedereen afgerekend worden, ook onze aspirant komt met een stapeltje Chileense flappen de messroom binnen om te betalen..

Zo groen als gras en zich nog niet van de waarde bewust houdt hij de naaister de bundel bankbiljetten voor zodat ze daar het verschuldigde bedrag vanaf kan halen.

Netjes pakt ze wat haar toekomt, ik sta achter de gezel en beduid haar dat ze meer moet nemen.

Ze begrijpt me onmiddellijk en pakt een fors stapeltje en maakt zich dan vlug uit de voeten.

Als de jongen de grijnzende gezichten om zich heen ziet vraagt hij niet begrijpend wat er aan de hand is.

Wel je wou toch naaien gisteren, wordt hem verteld, nou ben je genaaid en je hebt 80 dollar betaald voor een nieuwe gulp !!