Marinetijd 

Na de 7 klassen lager onderwijs met goed gevolg te hebben volbracht  in 1948, beslisten de brave fraters van onze rooms katholieke school te Tilburg, dat de slimmerikken naar de Mulo, en onder andere deze knaap , de minderslimme dus, maar een vak moesten leren, en dat werd ''machiene bankwerken''op de ambachtschool. Ook deze 2 jarige cursus met goed gevolg doorlopen en toen de werkwereld in. Dat werd ''Plaatwerkerij Maas'', gedreven door de baas Jan en zijn broer, geholpen door mij en een andere leerling. Men maakte daar o.a. grote ventilators en pijpen voor de afzuig installaties van de Tilburgse wollenstoffen fabrieken en daar ik de magerste was, zat ik meestal met een ''tas'' (een stuk ijzer met een soort handsvat ) de klinknagels tegen te houden, die ik een voor een in het daarvoor bestemde boorgaatje duwde, dit in de binnenkant van de plaatijzeren tube. Mijn baas sloeg daar dan een mooie kop op. Na dit een halfjaartje gedaan te hebben, hield ik het voor gezien en aangespoord door de ''zorg dat je er òòk bij komt' reclame' van onze Marine, kreeg ik Pa zo ver om zijn toestemming te ondertekenen, maar liefst wèl torpedo maker. Mijn vader ,een stoom machinist bij de nederlandse spoorwegen en daar de overgang naar het electrische spoorwegnet in volle gang was met daarbij het nieuwe seinenstelsel, werd vervroegd gepensioeneerd, waar hij blij mee was. Na 35 jaar langs de boiler van de locomotief te hebben moeten turen, hing de brave man lichtelijk over stuurboord.

Het werd stoker der 3e klasse, en na de opleiding op de TOKM te Amsterdam, werd ik met enige andere baksmaatjes afgeleverd op het fregat H.M Jan van Brakel ,dat op de werf in Den Helder gereed gemaakt werd als visserij inspectie schip, wat later bleek zeer zinvolle taken te doen zoals de vrede te bewaren tussen onze haring vissers en hun franse concurenten, die elkander nogal eens in de haren en netten zaten dit was 1953.

De ouwe Jan v Brakel was eigenlijk een mijnenlegger gebouwd in 1936 (mijn geboorte jaar) en had de oorlog overleeft. Met zijn 2 olie gestookte waterpijpketels en 2 triple expansie machienes, een pracht bedrijfje om het edele vak te leren. Dit werd me bij gebracht door de korperaals en olielui, de meesten voormalige oostgangers, en ik was een enthausiaste leerling, vooral na de wachten. Het baaltje lichte shag werd spoedig ingeruild voor de zware weduwe, en met het leeg maken van pijpjes bier had ik ook geen problemen. Ook zal de overvloed van zoute haring waaronder wij bedolven werden, wel mee geholpen hebben aan de geweldige dorst,  die me .mijn verdere loopbaan is bij gebleven.Wij stokers wikkelden deze haring in papier en duwden deze een tijdje achter de asbest bekleding van een stoompijp, héérlijk Kortom zuipen en roken al aardig onder de knie, maar het sexuele gedoe nog op een laag pitje, Mijn enige ervaring was op de walletjes ten tijde van mijn stokers opleiding en dat was om te huilen. Na enige pintjes om de moed in te drinken en waarschijnlijk te veel,. hadden mijn maat en ik de euvele moed om bij zo'n raam meisje binnen te sluipen. De dame in questie was niet zo'n kleintje, maar hielp mij over mijn drempelvrees.maar owee, de wopper wilde niet wat ie behoorde te doen......maar daar had ze wat voor . Van onder het bed werd een phillips shaver gehaald (vibrators nog onbekend) en jawel,  na dit apparaat opgetuigd te hebben werd het onder het onwillige piemeltje gehouden, en jawel dat hielp. Maar als ie voorgaats zat en de stekker uit, de doos getrokken was,  ging het weer niet door. Na enige pogingen is het toch gelukt. Bij betaling van de toen gebruikelijke 5 gulden, werd me wèl een exra gulden gerekend, voor de electriciteit rekening denk ik.

Mijn eerste ervaring met het buitenland was onder andere Aberdeen in Scotland, en ons engels was nog niet volmaakt natuurlijk. Toen wij dan ook over de railling hingen, probeerden de koks maat wat contakt te maken met enige meisjes op de kade. Hij bralde ''I am the cock from this ship''. Je zag die meiden verstijven. Toen een ander brulde: ''sorry, he has a stick in his kont'', hielden ze het voor gezien. Later in de beach ballroom, waar ter ere van ons een dans avond gehouden werd, kwamen we de dametjes tegen en heeft een meer bereisde olieman de zaak beter vertaald.

De''Willem van der Zaan'' was ook een mijnenlegger en weer met stoomzuiger machines, ik heb daarmee een term in ''de west'' van anderhalf jaar mee gemaakt, met basis Curaçao, met regelmatige bezoeken aan ''het meest populaire zeemans huis in de caribean'' n.l Campo Alergro, alwaar de lieve meestal columbiaanse meisjes bij gedragen hebben aan het voltooien van mijn sexuele opleiding. Inmiddels was ik bevorderd tot stoker der 1e klasse. Ook op deze boot de proef voor het brevet ''olieman''afgelegd,  wat bijna fout ging,daar ik op aanraden van de ouwe jongens verkeerd antwoorde op de vraag van onze Hoofd Wtk, ''wat is stoom?'' Het antwoord was dus niet ''water wat is gekgeworden van de hitte'', maar hij zag de gein er van in.Een pracht tijd in de caribean gehad,temeer vanwege een groot ransoen stook(en bier) olie, wat ons vele tripjes mogelijk maakte in de jaren 54/55

H.M. De Ruiter,

Vermoedelijk ''ter heropvoeding''op deze volgepropte lichte kruiser geplaatst, totaal meer dan 900 man aan boord waaronder de matrozen opleiding. Ik liep de wacht in de achter machine kamer en tiidens varen was het mijn taak om de manoevreerstand te bedienen,uiter aard onder het wakend oog van de sergant majoor , een machtige ervaring voor een knul van 20 jaar.

Later als watch going secound engineer op de grote bulk cariers, daar weleens aan terug gedacht, daar mocht een oiler niet eens kijken naar deze stand,en op de modernere schepen liever niet in de aircondition controle room komen.Nog een leuke herinering. Tijdens ons bezoek aan Lissabon was het hele zootje te vinden in de Texas bar, U allen wel bekent denk ik, en toen nog leuk, De matrozen opleiding mocht in de middag de wal op. en terug aan boord door de MP, een plaag op dat schip,bestaande uit een groepje mariniers, begeleid naar de ziekenboeg, waar het ontsmetting procces in volle gang was, vreemd geweest of niet,er werd geen risico genomen. De zelfde avond ook een pilsje daar gaan nemen,en ontmoette de dominee een 2e ltnt een fijne vent die ik kon van de west. Onder een pilsje zei hij' 'heb je dat vanmiddag gezien Rinus? ik kan het begrijpen zulke leuke vrouwtjes,'' maar overal waar ik kom is het kwaad reeds geschied''.

Mijnen dienst Vlissingen

Ik werd overgeplaatst naar het squadron Vlissingen, waar ik het ook beter naar de zin had. Hoogtepunt de begelei ding van het Koninklijke Gezin die met de Piet Hein en De Groene Draack enige weken vacantie hielden op de Italiaanse kust. Laagtepunt het verlies van een bootsman, in zware storm overboord geslagen, Al met al een prachtige tijd.Ondertussen was mijn 6 jarig verband verlopen ,en moest beslist worden 6 of 3 jr bij tekenen, ik koos voor het laatste. Ik miste daardoor wèl de korperaals opleiding en het daarmee gelijkgestelde M.M diploma,maar what the heck, dat kwam later wel.

Ik had groote belangstelling voor de kustvaart en na de 3jaar uitgediend te hebben ben ik begonnen als 2e wtk op de Amstelborg van rederij Wagenborg,een dapper kustertje met een bronsmoter van 360 pk. Over die tijden gaat mijn volgend verhaal

Marinus Hoogedoorn