De "Delft" Santurce 1963
Wat mij nog bijstaat van die dag in oktober 1963.
Het was een triest gezicht
zoals de Delft er die morgen bij lag na een nacht vol commotie en
van redden wat er te redden viel.
Scheef gevallen vanwege de lekkende tanks omgeven door stookolie
lag het schip erbij gemeerd aan de boeien te Santurce de
voorhaven van Bilbao.
Wat er zich die voorgaande avond precies boven op de brug heeft
afgespeeld weet ik niet uit eigenhand maar meer van horen zeggen
van de roerganger en de wachtdoend stuurman want zelf stond ik
nog met de 'voor en achter ploeg' onderleiding van de eerste
stuurman voorop de bak. We hadden spoorwagons en langijzer en
rails bij geladen aan dek samen met de veerboot die in Amsterdam
al aan dek gezet was het schip volledig geladen en klaar voor de
oversteek. Na het sjorren en zeeklaar maken zijn we 's avonds
laat vertrokken en zoals gewoonlijk in Spaanse havens ging de
loods er tussen de pieren vanaf. Wat mij nog wel bijstaat is dat
ik vond dat we op een vreemde manier richting kozen naar zee na
het ronden van de hoge waterkering van de haven Santurce, wij
waren met het wegschieten van de trossen bezig en ik herinner me
nog dat iemand tegen de stuurman de opmerking maakten ''gaat dit
wel goed'', de stuurman hoorde ik nog richting brug schreeuwen en
hij sprintte naar achteren maar op dat moment was het net of we
uit het water getild werden en lagen we met enkele stoten hoog
opgetild op een paar rotsen getopt, niet meer vooruit te branden.
Je kon de branding zien, zo dicht lagen we op de kust.
(Onderstaande foto is van de "Delft" in betere tijden.)
In eerste instantie hebben enkele vissersboten vast gemaakt en
geprobeerd het schip vrij te trekken maar dat bleek niet mogelijk
mede door het feit dat de Delft door zijn dieptanks gezakt was
over de stenen heen zat ze onwrikbaar vast. Een grotere sleepboot
en nog veel meer visserij is het toen uiteindelijk gelukt het
voorwaarts over de stenen los te trekken en weer terug naar de
rivier te slepen, samen met het tij wat de stookolie van zee naar
binnen bracht en de grote averij aan de tanks veranderde de
binnen rede in een grote oliemassa. Ik hoorde, en nogmaals ik was
daar niet bij maar klonk mij zeer aannemelijk in de oren, dat bij
het uitstomen de roerorder ''stuur 20 graden'' gegeven werd, wat
eigenlijk 320 zou moeten zijn. ondanks het protest van de
wachtdoende stuurman ,
in die tijd bleef dat blijkbaar bij protesteren, nu zou je toch
verwachten dat daar anders op gereageerd zou worden kan mij
tenminste niet voorstellen dat daar door een stuurman niet
kordater zou worden opgetreden. Vervolgens werd de deklast op de
boeien gelost en is het schip in Bilbao gedokt voor reparatie van
het vlak. De bemanning daar afgemonsterd en met de trein naar
Amsterdam afgereisd.
Voor zover de herinneringen van een toen 16jarige onderdegage.
Als er nog mensen zijn die dit hebben meegemaakt of zich iets
anders er over weten te herinneren hoor ik dat graag.
met vriendelijke groet, Maarten