Overgenomen uit het jubileum blad "de Uitlaat" ter ere van het 75 jarig bestaan van de KPM in 1966

Ziek in 1906.

Het ging niet langer, dus maar achterblijven. Kleine Molukken afdelingshoofdplaats. Ziekenhuisje vol, dus maar in het hotelletje, in afwachting van de boot naar Java. Zo lag ik daar 8 dagen in een kamer te genieten van rust, melk en nassi-tim. Zag die tijd niemand anders als een bediende en eenkeer een dokter. Was trouwens te beroerd om ergens anders aan te denken. eindelijk met de kustbooot naar makassar en vandaar met de Javaboot naar Batavia. Werd opgenomen in Tjikini- ziekenhuis. Reuze verpleging met die zustertjes. Na een week of wat, zat het erop en weer aan het varen, want voor een nader verblijf ter opkikkering te Soekaboemi kwam ik niet meer in aanmerking.

Hete bliksem

Het was in Ambon. Een snikhete dag. Een paar kennissen en goede relaties uit de handel waren aan boord gekomen om even een frisse koele dronk te genieten. Zij waren, zoals dat wel eens meer voorkwam, dan voor een keer gast van het schip. 's Morgens was de vrouw van de klerk aan boord geweest en had hem medegedeeld, dat er in de kampong een varken was geslacht en bood het schip heerlijke carbonaden aan. Dat mocht niet geweigerd worden.En een uur later kwam de Nonja Sloppie met een heel pak vlees aan boord. De klerk liet zijn veranderd menu zien, waar nu met mooie letters op stond: Hete bliksem met Carbonade, Goed dat ging wel, en Latu-maar-meten was in zijn schik door al dat gedoe, dat nu geboden werd. Na de koele dronk kwam het bittertje langs de film en lopende band en het vrij laat voordat men aan tafel ging. Tot mijn grote verbazing zag ik op het menu staan: "Warme bliksem" Roep de klerk. 'Wat is dat klerk...'" ja kapitein, het werd wat laat en ik dacht: zo heet kan toch niet eten".

Holland-België (1929)

Zondagavond in een haven. De ouwe heeft een radio, zo'n zwart Philips kastje, schuin van boven, waarmee hij aardig wat kan opvangen, zelfs Holland nu en dan. En vandaag Holland-België in Antwerpen, dus allemaal present op de brug, zelfs agent met familie.Na hevig gekras ineens het Wilhelmus, wel een beetje flauw maar geleidelijk, na wat gemorrel aan de knoppen, beter doorkomend. Han Hollander! Voorzet van links, kopbal van Andriessen, ai, over de lat. Dan een tijdje niks als gekraak, tot opeens een kabaal van je welste, blijkbaar een goal. Ja dames en heren, uit een mooie pass van Van Heel, scoorde Bakhuys op eminente manier. 1-0 voor Holland. Hoera door ons allemaal tegelijk. Daar bestellen we tegelijk een bittertje op. We staan nog te dansen van blijdschap of het is al 1-1 en een ogenblik later al 2-1 voor België. Pech, stemming zakt aanmerkelijk. Maar in de rust pakken we er nog maar eentje bij en ziet, het helpt. Eindstand 4-2 voor Holland. Hoera!

De eed

Een andermaal voer ik eens op het s.s Maha-Vajarunis.

We waren ergens op het eiland Nias gestrand en op eigen kracht weer vlot gekomen. Voor zover kon worden nagegaan had het schip geen schade opgelopen. Bij aankomst te Padang moest echter scheepsverklaring worden afgelegd. De havenmeester van Padang, een oud- gezagvoerder der Gouverments-marine, zag er welvarend uit en was een vaste gast van de gezagvoerder. Om 8 uur v.m kwam ZEd. aan boord en na eerst journaal en kaart geraadpleegd te hebben werd de equipage op het achterdek bij elkaar geroepen. Toen allen present waren werd het extractjournaal voorgelezen. Toen de plechtige voorlezing was afgelopen stond de havenmeester langzaam op en stak twee vingers in de hoogte. Op dit moment vloog Assip (bediende Gezagvoerder) ongemerkt weg. De havenmeester ging rustig door met zijn werk en zeide: "Is hetgeen ik hier heb voorgelezen geheel overeekomstig de waarheid? Zo ja, wil dat dan bekrachtigen door een eed en zeg mij na: Zo waarlijk helpe...." Op dit moment verscheen Assip met een presenteerblaadje, waarop twee coqnacjes ( hij had n.l het manuaal van de havenmeester verkeerd begrepen) en baande zich een weg door de menigte.

Ziek in 1930

Wat een verschil! Eigen ziekenhuis Petamboeran, reuze-inrichting, met operatiezaal, röntgenafdeling, eigen apotheek, zalen 1ste, 2de en 3e klasse, luxe kamers, schitterende tuinen, conversatiezaal etc. etc. Je werd eigenlijk voor je plezier ziek, maar dat viel nooit mee, want er was strenge controle en het ziekenhuisreglement was niet voor de poes, maar nodig! Ik heb er(gelukkig) nooit ziek gelegen, maar wel veel makkers opgezocht. Een echt ziekenhuis-idee kreeg ik er echter nooit, meer een herstellingsoordgevoel

Gorontalo (1906)

Met daglicht binnenstomen te Gorantalo. Eén van de mooiste natuurlijke havens, die ik me kan bedenken. Hoge bergen tot in de zee, waar tegen aan wat huisjes en loodsen geplakt. En koud, heerlijk; zo'n opfrissertje na een warme bootreis. De eerste keer in Gorantalo vergeten we nooit.

S.S. Bontekoe in de haven van Gorantalo