Verhalen Van Een

(3)

Na een reis Buenos Aires – New York v.v. kregen wij een andere chef Kok, Ome Rinus noemde de meeste hem, kon een lekker potje koken zolang het maar niet te moeilijk werd want van culinaire hoogstandjes moest hij niets hebben. Het was een boom van een kerel en een reuze liefhebber van een potje bier. Ik was toen nog koksmaatje en kon goed met hem opschieten. Op een gegeven moment had de derde stuurman iets leuks verzonnen, bokswedstrijden op ruim 3, er werd een heuse ring gemaakt en canvas lag er dus al.

En of ik nu wilde of niet ik moest ook mee doen, mijn tegenstander was de ketelbink van de matrozen, 2 koppen groter dan ik en 10 keer zo sterk, nou ik had dus HELEMAAL geen zin maar er was geen ontkomen aan.Toen ik aan de beurt was kwam de chef kok ook op het luik met een grote brandbijl, ging voor die ketelbink staan en zei, als je die koksmaat in elkaar slaat hak ik je kop eraf, en hij zei dat op een manier dat die ketelbink het nog geloofde ook. Maar na een ronde waar hij toch een beetje voorzichtig was werd hij zo aangemoedigd door de matrozen dat hij mij de rest van de wedstrijd alle hoeken van de ring heeft laten zien.

Dat waren nog eens gezellige tijden.

Hoewel de chef kok nooit de wal op ging maakte hij in B.A. toch een keer een uitzondering, op een gegeven moment komt hij naar me toe en zei, ik ga vanavond de wal op en jij gaat mee, hier heb je geld en jij betaald overal want als ik lazarus wordt ben ik zo al mijn poen kwijt. Wij s’avonds de wal op, hij ging gelijk aan de gin tonic en ik bleef bescheiden aan de cola want ik moest immers op de poen passen. Halverwege de avond komt hij een leuke juffrouw tegen, je weet wel die meisjes de altijd vroegen "you pay drinky para mi?".

Na nog een heleboel sapjes zegt hij, Jan we gaan naar boord en zij gaat mee want ik wil wel eens een keer neuken, aan boord aangekomen was hij inmiddels zo lazarus dat hij niet meer op zijn benen kon staan dus hebben wij hem zo goed en zo kwaad als het ging in zijn bed gedumpt, zijn vriendinnetje heb ik maar meegenomen naar mijn bed, toen hij de volgende morgen de keuken in kwam zei hij ik snap niet waar dat mokkel is gebleven toen ik wakker werd was ze al weg.

Ik had er ook geen verklaring voor, maar dacht, je moet wat over hebben voor een aardige chef.

Wort vervolgd.

Jan Baldé