De laatste reis van kapitein Spui.

Je kon het aan alles merken.Captain Spui zoals hij graag werd genoemd ging aan een van zijn laatste reizen beginnen.
De man had een veel bewogen leven achter de rug, en was zoals wij dat noemde een beetje gek gevaren in de oorlog een groot deel in Engeland door gebracht. Het leek wel of hij voelde dat dit de laatste kansen waren om onuitwisbare herinneringen na te laten. Dit alles aan boord van zijn scheepje de SILVAPLANA. Ook zijn vrouw die zo’n 20 jaar jonger was voer nog al eens mee.
we lagen altijd in de tweede Katendrechtse bij Veltenaar voor mij ideaal want ik woonde op Zuid en we waren iedere 10 dagen terug, was pas getrouwd dus mijn vrouw kon zodra we aankwamen naar boord toekomen, toen kon je als vrouw nog rustig over de kaap wandelen zonder lastig gevallen te worden.
Maar terug naar Captain Spui.
Hij had gezien dat ik nogal eens bezig was met het maken van sierknopen, allemansendjes en zo. Hij riep mij op een keer apart en vroeg mij heel vertrouwelijk of ik niet wat lijnen voor hem wilde maken met sierknopen erin dan ging hij die thuis op zolder hangen zo dat hij wat kon klimmen en slingeren, want met zo’n jongere vrouw moest je toch wel in conditie blijven.
Ons vaste reisschema was Rotterdam, Kopenhagen, Malmo met tussendoor wat andere havens, een enkele keer naar Engeland. Spui ging nooit de wal op maar in Engeland voelde hij zich helemaal thuis en zat dan meestal in de een of andere bar sterke verhalen over de oorlog te vertellen.
Maar in Engeland als je wat krap bij kas zat en je wist waar die ouwe zat! Dan moest je binnenkomen en  heel hard zodat iedereen het kon horen roepen: Hai Captain! Dan kon je heel de avond drinken wat je wou en hij zat te glunderen.
's Avonds op de brug zat hij vol sterke verhalen, ze hadden allebei een bromfiets, een Puch dat was in zijn ogen de uitvinding van de eeuw, het toppunt van vernuft, zo erg dat als de plaatselijke fietsemaker hem aan zag komen, gelijk al riep Puch mij te moeilijk rij maar door.
Er werd intussen een nieuw huis voor hem gebouwd, maar die bouwvakkers van tegenwoordig
De warmwaterkranen waren allemaal aangesloten op de kouwe, alles in het huis werkte averechts, zelfs de schoorsteen stond aan de verkeerde kant op het huis, het was dat hij er zelf verstand van had, anders had alles weer gesloopt moeten worden.
Toen we voor het eerst radar aan boord kregen, was het als of we in een sciencefiction wereld terecht kwamen. Daar ging hij echt niet achter staan, ben je bedonderd zeun allemaal röntgenstralen door je donder, in het ziekenhuis hebben ze allemaal beschermende kleding aan, daar begin ik echt niet aan! Dus bij mist bleven bij ons alle ramen en deuren openstaan.
Hij vond het schijnbaar ook nog als zijn taak mij tot het geloof te brengen door iedere avond een preek te houden. Als ik dan zei ik geloof alleen maar dingen die ik zie ging hij in de kaartenkamer staan en riep dan Jan hoor je mij, als ik dat dan bevestigde zei hij zo is het nu ook met het geloof je ziet het niet maar het is er wel, als je hem geen gelijk gaf schreeuwde hij zo hard dat het over het hele schip te horen was.
's Avonds kwam zijn vrouw ook meestal naar de brug en ging dan op de kaartentafel zitten, als hij dan een koersje uit wilde zetten was het Marie donder is op want je zit met je reet in de Oceaan.
Met loodsen lag hij altijd overhoop. Als de loods tegen de roerganger zei zachtjes stuurboord stond hij met zijn hand achter zijn rug zachtjes bakboord aan te geven, in Kopenhagen pakte hij een keer een loods in zijn kraag en zette hem op de vleugel, met de kreet van ben je bedonderd zeun je maakt heel mijn manoeuvre in de war, dan stond het schuim op zijn lippen, de ruzie werd dan als we vast lagen meestal onder een borreltje weer bijgelegd dat kon je wel aan zijn geschreeuw merken.
Ik denk dan ook dat zijn pensioen precies op tijd kwam.
Jan Visser.

Dit verhaaltje geeft tevens antwoord op de Silvretta en de Silvaplana in de rubriek Dammers en v.d..Heide.Dit waren schepen van de Zwitserse maatschappij Alpina deze werden geëxplodeerd door Schellen Scheepvaart Mij.toen zo rond 1960 gevestigd in de Rivierstraat in Rotterdam vlakbij de Parkkade. (De Silvretta is omstreeks 1969 bij de Groot en van Vliet omgebouwd tot radiozendschip voor radio Noordzee en omgedoopt in de Mebo 2)