ODE AAN EEN ZEEVROUW

Een willekeurige winteravond aan tafel. Een borreltje voor het avond eten, uit de keuken de geur van erwtensoep. Non de jeu dat zal lekker nassen worden dadelijk zeg ik langs mijn neus weg. Nou dat moet je nog maar afwachten. laat trouwens je handen effen wapperen en dek de tafel alvast. Godsamme denk ik, zit net even een neut weg te werken, zat ik nog maar aan boord speelt er voorzichtig door mijn hoofd.

Goed tafel dekken dus, maar kan het niet nalaten om in de keuken even wat te zeggen "dat deed jij toch altijd aan boord", foute boel dus. We zitten niet aan boord heb jij pech hier gelden mijn regels Ouwe, uitgeluld ben ik maar uit de erwtensoep straalt onze verwantschap.

Aan tafel dus en al gauw draait ons gesprek richting scheepvaart etc. Met een stuk spek tussen mijn kiezen, roggebrood en een bord met een varkensknie kan mijn avond niet meer stuk. Weet jij nog in 88,december was het geloof ik toen ik in" de golf "zat met een stuk of twaalf, ja ja zegt zeevrouw zou het niet een stuk of tien "gewiest"(op zijn onvervalst Brabants) zijn. Nee het minstens twaalf het water blies het water uit en de meeuwen werden kaal gefohnd, toen zat toch die Spliethoff boot voor me, weet je wie daar toen op zat? Hoe moet ik dat weten zegt zeevrouw, ik zat toen in de Carib lekker in het zonnetje, dat jij nou altijd in tien of meer zat. Welke Spliethoffboot bedoel je?

De Heerengracht. Oh daar zat Ruud op ,en? Nou niks alleen dat Ruud er op zat. Trouwens die reis lagen we een weekend in Lissabon over zeg ik er direkt achter aan. Nog de wal op geweest, nee zeker, een boek gelezen lekker rustig. Ja zeg ik inderdaad toen niet de wal opgeweest. Ja Ja morgen gaan we verder met sprookjes zegt Zeevrouw. We lachen nog wat verder tijdens deze avondmaaltijd.

We besluiten om na het eten nog even op scheepspraat te kijken, wat meestal een beetje uit de klauw loopt, en vanavond vroeg achter "Kaap Kont" te gaan, wat best listig is na zo'n maaltijd.

Tegelijk besef ik dat mijn zeevrouw mij behoedt heeft voor een Total Loss en er weer of geen weer was en is , dus uit het echte zeemanshout gesneden. Een aspect van verwantschap dat typisch des zee's is. De vrouw achter de zeeman, dit wordt door ons " zeelui "weleens vergeten. Met dank aan Susanne en al die andere vrouwen.

Huug Pieterse