Hallo Jos,

Je heb nog iets van mij te goed over dat interview. Het boek is nu uit en heet "Helden tegen wil en dank".

Ik vind dat een stom gekozen titel, de enige tijd dat ik tegen mijn zin gevaren heb in de oorlog was die reis die ik naar Nederlands Indië gemaakt heb, toen ik mij een dwangarbeider van een regering in ballingschap voelde. De knaap die mij interviewde heb ik verteld dat ik wel wilde lezen wat hij bij elkaar gebreid had vóór het gedrukt zou worden. Ik heb hem een lijst met 22 fouten gestuurd waarvan hij de meeste verbeterd heeft.

Maar .... toen ik het boek ging lezen kwam ik nog fouten tegen die hij vergeten had te verbeteren. daarom heb ik hem nu bijgaand E-mailtje gestuurd.

Het boek werd mij overhandigd door Burgemeester Opstelten van Rotterdam, direct na de krans legging bij de Boeg op de 4e Mei, mijn zoon heeft hier in een overvolle zaal onderstaande foto van gemaakt met mijn nwe digitale camera.

Het lullige is dat ik die interviewer mijn verhalen mee heb gegeven die hij alleen maar hoefde te kopiëren Die Ouwe van mij had gelijk "Geen interviews geven".

Mailtje aan de interviewer:

Geachte Heer,

Om maar met de deur in huis te vallen, het begint al bij de titel die bij de weinige van ons die er nog zijn wel heel raar over zal komen. Als dit een eerbetoon moet zijn, dan vraag ik mijzelf af wie die titel verzonnen heeft. Het heeft meer weg van een belediging !

Zeelieden die in de oorlog gevaren hebben waren geen helden en zij deden hun werk "niet" tegen wil en dank! Diegene die dat wel deden zijn in diverse havens gedrost, die waren er ook, ik weet van een tweede stuurman die liftbediende is geworden in New York.

De eerste de beste zin van mijn verhaaltje is al een misser en daar ben ik niet gelukkig mee. Voor de derde maal zal ik U vertellen dat de uitspraak van mijn Vader "niet" was "Blijf met je benen op de grond en hou je hand voor het meisje" dit had moeten zijn: "Blijf met beide benen op de grond en houd één hand voor het meisje" (bedoelende één hand voor de baas, één hand voor het meisje).

Verder heeft U een fout gemaakt in het verhaal van onze reis met bommen van New York rond Kaapstad naar Suez, op weg naar Suez met die bommen aan boord werden wij achterna gezeten door een Duitse U boot, "Niet op de terug weg van Suez"! Mensen die iets weten van de laatste wereld oorlog lachen zich rot en zullen mij voor een fantast uitmaken want er werd in die tijd wel oorlogstuig "naar" Egypte gebracht maar niet "eruit"!

Mijn Vader krijgt wéér gelijk met zijn les, "Geef nooit een interview je woorden worden altijd verdraaid"! Dit was de derde keer dat ik over de oorlog geïnterviewd ben, ik had beter moeten weten want de eerste twee keren zijn er ook woorden in mijn mond gelegd die ik niet had uitgesproken.

Ik sta wel mooi voor aap tegenover mensen die van wanten weten, Hartelijk dank.

Cees de Neef.

Leuk detailtje, net vóór die foto gemaakt werd door mijn zoon, met mijn nwe speeltje, ging Opstelten even op mijn grote teen staan. Jezus wat is die boom van een kerel zwaar !

Het was de bedoeling geweest dat enkele genodigden bij de uitreiking van het boek zouden zijn, in een piepklein zaaltje, waar wij koffie en sandwiches zouden krijgen ná de kranslegging bij de Boeg.

Dat zal wel uitgelekt zijn en het zaaltje stroomde vol met typische Nederlanders die aasden op de gratis koffie en sandwiches. Wij stonden er als haringen in een ton !

Om nog even op dat interview terug te komen, toen de interviewer weg ging en al in de hal stond, hij vroeg mij of ik me wel eens verveelde, ik heb hem toen geantwoord dat ik geen tijd had om aan mijn kont te krabben en heb hem toen een foto van Wim Kok laten zien met een tulband op. Die is gemaakt toen hij in Afghanistan was, zus Nerfkens zit naast hem, hem gewoon in zijn gezicht uitlachend. Ik heb die foto gemanipuleerd en Wim van een bin Laden baardje voorzien. Die foto heb aan die knaap laten zien, wat doet de gek, hij schrijft het óók op en zet het in het verhaaltje.

Mijn Ouwe Heer had gelijk toen hij mij bijbracht: "Geef nooit interviews, die snuiters verdraaien je woorden altijd".