ELF DRONKEN OLIFANTEN

Voor het eerst schrijf ik nu een echt waargebeurd verhaal voor de EDO-er, het zal wel moeilijk worden, want soms wil ik wel eens een beetje afdwalen.

Eind januari waren we een week met het bedrijf waar ik werk op wintersportvakantie in Slowakije, in de Hoge Tatra en we waren daar samen met de medewerkers van ons bedrijf uit Tsjechië.

Terwijl eenieder aan het skiën en bobsleeën was, bewoog ik me moeizaam door het dorp, want ik werd geplaagd door spit.

De zwarte helling zat er voor mij dus niet in.

Langlauftochten moest ik tot mijn spijt voorbij laten gaan.

Snowboarden kon ik slechts van afstand volgen.

Zelfs sleetjerijden lukte niet, vanwege de ongemakkelijke houding, die je op zo’n slee moest aannemen.

Maar aan elk nadeel kleeft een klein voordeel: ik kon met veel pijn en moeite wel van de ene kroeg naar de andere kroeg strompelen, om aldaar de couleur locale op te snuiven.

Mijn vrouw was gelukkig ook mee, om me af en toe te ondersteunen als er een gevaarlijke afdaling te voet gemaakt moest worden, zij ging dan winkelen zonder last van mij te hebben en ik zat dan in een gezellige kneibe met uitzicht op een Anton Pieck-achtige omgeving.

Geen enkele andere Nederlandse toerist te bekennen.

Zelfs geen Duitsers; de toeristen kwamen voornamelijk uit Polen of Tsjechië. We kregen uiteraard ook meer contact met onze Tsjechische collega’s, ondanks de taalbarrière.

Zo had ik goed contact met een zekere Pjetr en zijn vrouwtje Ilona.

Pjetr is een jeugdige techneut bij ons bedrijf in Trebic en hij bleek ook een verdienstelijk voetballende spits te zijn.

De laatste avond van ons samenzijn zaten wij nog gezellig in de hotelbar en het gesprek kwam toen uiteraard op voetbal.

De conversatie was een beetje stroef, want mijn Tsjechisch is ook niet meer wat het geweest is, Pjetr sprak een beetje Duits en Ilona sprak een beetje meer Duits dan Pjetr; ik kwam er wel achter, dat hij een scorende spits was.

Hij werkt in Trebic en is speelt bij de lokale voetbalvereniging, terwijl hij afkomstig is uit Trebichef, of zoiets en hij speelde met Trebic mee tegen Trebichef een derby, zo te horen nog erger dan EDO-Haarlem in de jaren 50.

In de 90-ste minuut moest Pjetr in zijn eigen geboortedorp een penalty nemen.

Tegen zijn ouwe makkers.

Uiteraard benut; koelbloedig op het laatste moment de hoek kiezend.

Lege pivoflessen vlogen hem om de oren.

Ik heb hem uitgelegd, dat scorende spitsen niet meer in zijn in het moderne voetballand Nederland; je moet als spits kunnen kaatsen, terugleggen, penetreren, meeverdedigen en in het belang van het elftal werken.

Vreemd, dat hij me niet begreep.

Hij begon steeds maar over gewoon normaal doelpunten maken, ze er gewoon inlellen.

Toen vertelde ik hem, dat als ze ergens verstand van voetballen hebben, het wel bij Ajax het geval is, want daar kochten ze een altijd en overal scorende spits, een zekere Matglas en ze hebben hem zover gekregen, dat hij nu al zijn energie in het meeverdedigen steekt en geen scherpte meer heeft om te scoren.

Ik vertelde ook, dat Barcelonatrainer Loetje van Gaal in zijn Ajax-tijd ooit eens een spits uit Argentinië kocht, die niet om kon vallen; scoren was er niet bij. Wel gleed hij steeds uit; hij was het Nederlandse gras niet gewend.

Of het nu door de taalproblemen kwam weet ik niet, maar hij snapte er nog steeds geen bal van.

Van ellende ging hij maar slapen.

Dus zat ik nog even met Ilona na te praten en begon over die rivaliteit tussen voetbalclubs en vertelde, dat supporters van andere clubs EDO: "Elf Dronken Olifanten" noemden.

Ilona had toevallig een armbandje om met kleine zilveren olifantjes en liet die aan me zien.

Ik vroeg aan een collega, die er ook nog bijzat om het aantal olifantjes te tellen.

Ik wist het al.

Hij telde er dus elf. Op mijn verzoek nageteld.

ELF

Wat is de wereld toch klein.

Toeval?

Zoiets kan ik zelfs niet verzinnen.

In bijna iedere Amerikaanse film of boek is de hoofdfiguur tijdens zijn "highschoolperiod" quarterback geweest. Nooit zul je er een linkerspits of aanvallende middenvelder aantreffen. Als je dat gedoe ziet, met zo'n eivormige bal en 20 man eroverheen ziet vallen, vraag je jezelf toch wel af, wat de lol van dat spelletje is. Vaak zie je er dan een klein kaal mannetje van onder die berg quarterbacks met de bal vandoor gaan. Om door een robuuste quarterback getackeld te worden. Op de campus worden die gasten omringd door de mooiste vrouwtjes en potentiële schoonmoeders zien ze als de ideale schoonzoon. Voor de meisjes is hij het ultieme sekssymbool. Maar het loopt nooit zo best met ze af, anders zou er geen film van gemaakt zijn. In Nederlandse films doet de hoofdfiguur trouwens nooit aan welke sport dan ook; ze lopen veelvuldig in hun blote kont rond of ze zijn rijp voor een psychiater. Voor het vrouwelijke geslacht valt de Nederlandse voetballer in vergelijking met de Amerikaanse quarterback zwaar tegen. Nederlandse vrouwen vallen voor Dani en voor scorende spitsen. Merkwaardig, dat in de States de quarterback de grote held is en hier de spitsen zo populair zijn. Om op de spitsen terug te komen; ik las onlangs een EDO-stukje van 8 jaar geleden en ik had het toen over penetrerende en bonkige spitsen. Die zijn inmiddels achterhaald. Alleen de scorende spits blijft actueel, er bestaan nu echter andere soorten spitsen. De spits, die verbeten strijd levert met de vaste mandekker. (Klinkt als een homohuwelijk), had je 8 jaar geleden ook niet. Deze spitsen hebben het zo druk met het verbeten strijd leveren, dat ze niet aan scoren toekomen, typisch voorbeeld: Henk Vos. Aan zijn kop zie je al, hoe verbeten hij is. Af en toe een fraaie toevalstreffer. De spits, die altijd goed is voor minstens 20 doelpunten. Vroeger wist je dat pas achteraf, nu wordt het van tevoren al ingecalculeerd. Matglas van Ajax, gelukkig heb ik er niet veel verstand van, maar zelfs ik zie, hoe een scorende spits tot een kaatsende spits omgeturnd is. Hij had altijd een neusje voor de goals, zal dus wel aan een chronische verkoudheid lijden. De altijd scorende spits Harry van der Laan, laat zich door niemand opnaaien en stelt logisch, dat hij er voor betaald wordt om ze erin te drukken, maar merkt nu wel het verschil tussen Veendam en FC Utrecht. Bij EDO hadden we de afgelopen jaren van der Spits, die scoorde bijna nooit,, omdat hij vaak op de bank zat. Nu is hij omgebouwd tot mandekker bij Velsen. Een andere straatgenoot van mij heeft zijn heil gezocht bij Schoten: allrounder Rick Prins. Splinters in zijn kont van die bank bij EDO. Aambeien, slechte stoelgang en toch het gras willen opvreten deden hem besluiten bij Schoten zijn geluk te beproeven. De vallende spits is in Nederland nu ook een nieuw fenomeen, het is in Duitsland ausgefunden door onze vrienden Lothar en Andy en als je er echt op gaat trainen kun je minstens een penalty per wedstrijd krijgen. Behalve bij Luinge, die geeft iedereen die al of niet terecht binnen de lijnen gaat liggen een gele kaart. Over doelpunten hebben we de laatste tijd niet te klagen. Zowel bij EDO als bij goede buur Haarlem wordt er driftig op los gescoord en ook nog meer dan de tegenstander; een ongekende weelde in Haarlem-Noord. Het zat er altijd al sluimerend in en nu komt het er eindelijk uit. EDO volgend jaar weer terug in de vertrouwde hoofdklasse. Haarlem leuk meedraaiend in de Eerste Divisie; dat komt, omdat Kareltje vroeger nooit wilde, dat er bier in de bus aanwezig was. Er viel trouwens nooit wat te vieren na uitwedstrijden. Het bier in de bus van Haarlem was de uiterste houdbaarheidsdatum al lang voorbij, na het vertrek van Piet Likeur. Kareltje heeft er persoonlijk op toegezien, dat dit bier vernietigd werd. Of heeft hij voorzichtig geproefd, of het nog goed was? Tenslotte stond er vroeger helemaal geen datum op die blikkies en kon je het altijd nog goed drinken. Maar na afloop van de wedstrijd in Den Haag, life te zien, kon hij niet wachten tot het spelershome in Haarlem en ging hij alle kantines in het Zuiderpark af. Het is eigenlijk een soort: Kip-Ei verhaal: Was er geen bier in de bus, omdat er toch nooit wat te vieren viel na een uitwedstrijd? Of wonnen ze uit nooit, omdat er toch geen bier aanwezig was om het te vieren? Wat zal het bierbeleid nu zijn? Kareltje al een tijd niet gesproken. Komt niet meer in Populair. Hij wordt nu met Koning Karel aangesproken. Kroonprins Karel zal het straks wel worden, bijgezet in de rij Wark Motte en Martin Jol. Hij is wel duidelijk in zijn analyses. Die van Cruijff zijn wat minder helder: "Het was een goeie goal, maar als je met drie man achter de bal vanuit een teruggetrokken positie naar voren gaat, dan weet je vantevoren, dat er gaten vallen. Daar profiteren die gasten van. Logisch toch?"

Op een druilerige donderdagmiddag ben ik op de markt in Haarlem-Noord gaan staan en heb ik aan "The Man in the Street" gevraagd, wat ze van het voetbal in Haarlem vonden.

Dit soort interviews is op de TV erg populair en je ziet dan ook altijd markante figuren een "Recht voor zijn Raap Antwoord" geven.

Tachtig procent van de passanten waren echter op koopjes beluste vrouwen en de twintig procent mannen liepen met een gezicht als een oorwurm rond, die moesten mee, gezellig samen naar de markt.

Alle begin is moeilijk en als eerste klampte ik een echtpaar van rond de vijftig aan.

"Voetbal in Haarlem? Voor mij is er maar één club en dat is Haarlem, alleen zou het nu wel iets beter kunnen, maar vorig jaar stond Telstar ook onderaan. Met die Kistemaker promoveren ze dit seizoen misschien nog wel, wacht maar: volgend seizoen staat Haarlem stijf bovenaan", sprak de chauvinistische optimist.

"Kistemaker is wel een oud EDO-trainer, daar heeft hij de fijne kneepjes van het vak geleerd" antwoordde ik, maar op een weerwoord van een interviewer stond hij niet te wachten en

met de woorden: "EDO, dat zijn voor mij "Elf Dronken Olifanten" vervolgde hij zijn martelgang over de markt.

Zo had ik weer wat geleerd: een vragensteller stelt alleen maar vragen en gaat niet in discussie met de ondervraagden.

Ik beperk me dus alleen maar tot de antwoorden, die op mijn vraag gesteld werden.

"Voor mij is er maar één club en dat is: "Schoten".

"EDO is altijd mijn cluppie geweest, maar sinds ze amateur zijn ga ik naar Haarlem" sprak een afvallige.

"Ik ga nooit meer naar de voetbalvelden, ik zie zoveel voetbal op de TV, waarom zou ik in de kou en de regen nog naar dat gekrout gaan kijken?

"Als er echt wat op het spel staat, ga ik wel kijken".

"Weet je, wat de makke bij Haarlem is, ze motten die Immers weer terughalen, die van Doorneveld is helemaal verkeerd bezig".

"EDO, dat is voor mij: Buikie, Dries Mul, Chris Berends, Hans Berends, Jan en Leo Kops, stopper van Dijk, Ferry Petterson, Teun van de Berg, Dobie Peters, Corrie Koene, Vervoort, schutter van Duivenvoorde, Kippie, Leen Plaisier, Arie Klein, Cees Smit, Boekelaar, Belfroid, Hansie Spiers, Koster, ik noem maar een paar dwarsstraten, maar wie er nu spelen zou ik niet weten".

"Ze moeten weer een soort tweede divisie gaan instellen, met de toppers uit de hoofdklasse en de degradanten uit de eerste divisie, dan krijg je een betere doorstroming en meer spannende ouderwetse streekderby's" wist een handelaar in lapjes stof me te vertellen.

"Een club die onderin de eerste divisie bengelt krijgt meer landelijke publiciteit, dan de amateurkampioen van Nederland".

"Ik zie jou wel eens in de EDO-kantine, maar op de tribunes ben je in geen velden of wegen te bekennen", beet een echte supporter me toe.

"In de EDO-kantine is je gulden een daalder waard" wist ik nog uit te brengen, maar hij beende verontwaardigd weg.

Er waren opvallend veel mensen, die op zondagmiddag lekker naar "Langs de Lijn" zaten te luisteren, voor de kachel met de kat op schoot, met een goed boek en een pilsje binnen handbereik.

Want als de uitwedstrijd van EDO om 2 uur begint, hoor je twee keer de rust- en eindstand.

De vraag, die alle commercieel managers van betaalde voetbalclubs zichzelf stellen, over de teruglopende toeschouwersaantallen werd door één ondervraagde vrouw beantwoord:

"Iedere woensdagavond is er voetbal op de TV en tegenwoordig ook al op dinsdag en donderdag, op zondagavond Studiosport, moet ie dan op zaterdagavond en de hele zondagmiddag ook nog eens naar het voetbalterrein?"

De handelaar in lapjes stof kwam naar me toe, zijn vrouw had de kraam overgenomen en nodigde me uit voor een pilsje in een naburig café.

We namen allebei een grote pils.

"Heb je niks beters te doen, dan in de regen van die stomme vragen te stellen", vroeg de oude filosoof.

"Waarom kwam je niet meteen naar mij toe, ik weet precies hoe de Haarlemmer over het voetbal denkt. Ik sta hier al dertig jaar op de markt, wat jij net hebt opgeschreven stelt niks voor. Ik zou er een boek over kunnen schrijven".

We namen nog een grote pils en op mijn vraag, waarom dat boek nooit geschreven was, spreidde hij demonstratief zijn armen en stelde, dat er toch geen hond dat boek zou lezen ,"Wie is er tegenwoordig nog geïnteresseerd in een boek over het voetbalverleden van de stad Haarlem?"

Ik heb een afspraak met hem gemaakt.

Alle meningen en commentaren over het actuele voetbal die hij op de markt hoort van de "Man in the Street" schrijf ik dan in de EDO-er.

"De voetbalervaringen van een marktkoopman", of zoiets.

Handenwrijvend kwam Arie vanachter zijn kraam op me af, toen hij me na drie maanden weer eens over de markt zag slenteren.

"Hé ouwe, die finale van jou, Nederland-Nigeria had maar weinig gescheeld." Inderdaad had Nigeria die voorsprong tegen Italië nooit mogen prijsgeven en dat de Goey 3 centimeter te kort was wisten we ook al.

"Volgens de kenners hier gaat Haarlem het dit seizoen helemaal maken," vervolgde Arie.

"Wat werd er over de nieuwe selectie van EDO gezegd," vroeg ik hem terloops, maar hij bleef maar doorzagen over het enthousiasme van de Haarlemsupporters, dat ze het met 6 zogenaamde 'godenzonen' uit Ajax-2 wel even zouden gaan maken.

"Ik moet nog zien, of ze het redden tegen het harde voetbal in de eerste divisie, het begint weer eens te regenen, zullen we in een droge tapperij een koel glas gaan nuttigen, tenslotte heb jij drie maanden je ogen en oren voor me open gehouden," stelde ik voor.

Gezeten in een rustig hoekje stak Arie van wal:

"Ik heb tijdens de WK een partij met van die "Gullit-petjes" met van die lange zwarte krullen eraan van een collega voor 2 meier overgenomen. Mijn zwager rijdt op Italië, dus die zou ze daar wel kwijt kunnen. Toen maakte die kromme Taument een doelpunt. De volgende dag verkocht ik ze voor twee ruggen aan Haagse Keessie en die was binnen een week los."

Demonstratief ledigde ik daarop mijn glas en vertelde ik, dat ik bij de penningmeester van EDO op het matje geroepen was en dat ik mijn interviews voortaan maar in de EDO-cantine zou moeten houden. Ik kreeg hiervoor vier gerecycelde consumptiebonnen. En van Arie een grote pils.

Aan de bar zat Flip, een EDO-fan, die aan Arie vroeg: "Ken je die: het is blauw van boven en rood van onderen?"

Maar de kastelein maakte Flip duidelijk, dat hij nu even niet moest storen.

Waarop Arie van wal stak: "Met de WK heb ik wel gemerkt, dat het voetbal in Haarlem echt wel leeft, als er maar iets op het spel staat. De gemiddelde Haarlemmer loopt nu eenmaal niet zo gauw warm voor een doorsnee voetbalwedstrijd.

Op de markt heb ik iedere dag de meest uiteenlopende opstellingen gehoord, waarbij me wel opviel dat ze in Haarlem wel erg voor Arthur Numan waren.

Ook Aron Winter scoorde heel hoog en Gullit vonden ze een ordinaire deserteur.

Verder zijn ze op de markt voorstanders van Tedje Immers als trainer van Haarlem.

Ome Gerrit gaat altijd bij de trainingen van Haarlem kijken. Voor de competitie begint loopt die van Doorneveld altijd heel hard te schreeuwen, maar dat wordt iedere week steeds minder.

Die Amsterdammers pikken dat nou eenmaal niet."

De deur zwaaide open en Willem, een oude bekende, kwam zwaaiend met een advertentieblaadje ( de Haarlemmer) aan ons tafeltje zitten. "Hebben jullie dit interview met Han de Haan gelezen?"

"Wie is Han de Haan", vroeg ik nieuwsgierig.

"Ja, die vogel ken ik wel ergens van" zei Arie, toen hij die foto zag.

Ik kreeg een stukje krant voor mijn neus en dacht dat er een foto van Pia Beck onder stond.

Het bleek echter Han de Haan te zijn.

Het stukje ging over voetbal, dus nadat ik drie pils aan ons tafeltje had besteld ging ik het even doorlezen.

Ik zag al spoedig een stukje geschiedsvervalsing:

Als kleine jongen stond H.de H. bij de thuiswedstrijden van Haarlem achter het doel van Snijders, dromend ooit maar eens voor deze club te mogen spelen.

Dat zal hij waarschijnlijk wel gedroomd hebben, want als kleine jongen werd je daar in de jongenskooi opgesloten.

Natuurlijk stond hij bij EDO achter het doel van Teun, maar hij zit nu bij Haarlem......

Wat er van hem terecht kwam: "De wens om er eens te spelen is dus nooit uit gekomen want ik heb het nooit verder als EDO gebracht."

Dat zie ik echt helemaal voor me: een speler van EDO, die op het veld over Haarlem staat te dromen.

Hij heeft 5 jaar bij Telstar gewerkt, maar kon zich daar niet verder ontplooien.

Hij heeft daar alleen maar vrienden, ze bellen hem dikwijls, integenstelling tot de hoofdtrainer van Haarlem, die Telstar een ontzettend onsympathieke club vindt, omdat ze altijd de scheids overal de schuld van geven.

Hij heeft al twee sponsors binnengehaald, maar wie dat zijn zegt hij lekker niet. Twee anonieme sponsors, daar zal de club wel blij mee zijn, maar of de sponsors het zo leuk vinden om anoniem te blijven??

Ik verplaats me nu even naar de direktiekamer van een bedrijf in Haarlem, om drie uur vrijdagmiddag.

Aan het woord is de Direkteur, die nadat hij tevreden naar de gestegen omzetcijfers heeft gekeken, nu de uitgaven onder de loep neemt:

"Ik zie hier, dat we voor één ton Haarlem sponsoren, dit drukt wel erg zwaar op ons reclamebudged, hoe timmeren we op deze manier aan de weg?"

"We blijven anoniem," zegt de public-relations manager.

De notuliste moet volgens mij onmiddellijk haar notulen in de steek laten om een ontslagbrief voor deze ongelukkige manager te gaan typen.

Wat H.de H. spontaan uit het hart gegrepen is: "Als ik het bij Haarlem mee mag maken, dat vice-voorzitter Koster van EDO bij Haarlem op de tibrune naar een wedstrijd komt kijken, dan voel ik mij pas echt geslaagd."

Wat ik wel erg waardeer in H.de H. is dat hij al deze werkzaamheden bij Haarlem zonder betaling verricht en daaruit blijkt wel, dat hij een soort EDO-mentaliteit heeft.

Er kwam een bijzonder aantrekkelijke dame met een minirokje en benen tot aan haar oksels het café binnen.

Flip aan de bar riep: "Het is aan de bovenkant blauw en aan de onderkant rood."

Arie stootte me aan en zei: "Dat is een vaste klant van me. Ik sta al dertig jaar met lapjes stof op de markt, de hele dag vrouwen aan mijn kraam, zal ik je daar eens verhalen over vertellen?"

Ze bleken een stuk beter te zijn dan zijn voetbalverhalen.

Maar deze kan ik niet in de EDO-er publiceren.

Vorige maand had Arie de marktkoopman weinig nieuws te melden.

EDO draaide nog niet optimaal en Haarlem had door onderlinge verdeeldheid drie keer verloren.

"Kom zelf een middagje bij mij achter de kraam staan," had Arie voorgesteld en daar stond ik dan.

Dit had uiteraard niets te maken met zijn fraaie verhalen over de vrouwtjes die iedere week zijn kraam bezoeken.

Arie staat daar om geld te verdienen en als ze over voetbal willen praten is hij het maar al te vaak met zijn klanten eens.

Maar al spoedig bleek, dat de in de stofjes snuffelende vrouwen niet op vragen zaten te wachten als: "Gaat Uw man wel eens naar het voetbalveld?"

"Hebt U deze zelfde stof ook in het mauve? Ik vind dit een prachtig design, maar gestreept accentueert te veel, vindt U niet?"

Dit alles werd mij gevraagd door een goed geconserveerde dame van middelbare leeftijd, die in de bakken met lapjes stond te wroeten en waarvan mijn eerste indruk was, dat ze uit de omgeving van Bloemendaal kwam.

Op mijn antwoord, dat je dat design een kwart slag moest draaien om dan een slank effect te creëren, kreeg ik de wind van voren: "Vind je soms dat ik te dik ben, dat maak ik zelf wel uit en mijn man vindt het prima zo."

Toen was ik zo slim om te vragen, of haar man wel eens naar het voetballen in de regio ging kijken.

"Jij vindt mij monsterachtig dik en daarom denk je, dat hij zijn heil ergens elders gaat zoeken hé, straks begin je ook nog over sexclubs en O6-nummers, Arie, wat is dit voor zakken-

wasser, wat doet die linkmiechel hier achter jouw kraam?"

Ik haastte me te verontschuldigen, want ik stond Arie's handel te verzieken en vertelde, dat ik een wedstrijd tussen EDO en Blauw-Wit bedoelde. Waarin de EDO-spelers met verticaal gestreepte shirts slanker ogen dan die van Blauw-Wit met hun horizontale strepen.

Waarop Arie inhaakte: "Sorry, mevrouw, dit is een herintredende huisman, die voor een enquêtebureau marktonderzoek verricht en dit is zijn eerste dag."

Snuivend vervolgde zij haar weg.

"Dit kost je straks wel een paar pilsies, ga maar aan de overkant staan, daar kun je niks verzieken."

Op de TV lijkt het zo leuk, die interviews op de markt, maar toen ik daar stond, met mijn kladblok en het begon te regenen besloot ik toch maar weer het droge café op te zoeken.

Daar worden soms ook verstandige dingen over voetbal gezegd.

Flip zat nog steeds aan de bar en toen ik binnenkwam begon hij meteen met:"Hi-HA-HAN de HAAN."

Ik kreeg ook een consumptie van hem aangeboden.

Ik had hem toch al willen spreken, want ik was wel benieuwd wat "Rood van onder en Blauw van boven" was.

Ergens had ik natuurlijk wel een vaag vermoeden, maar ik weet zeker dat als ik als antwoord: "Een Haarlem speler" had gegeven, dit mij niet verder in de volgende ronde had gebracht.

"Mooi, hé, dat Haarlem drie keer op zijn donder heeft gekregen," begon hij spontaan.

"Flip, ik ben vanaf mijn 5e jaar al EDO-supporter, hoewel ik ze tegenwoordig maar twee keer per jaar zie spelen.

Jarenlang is Haarlem de club geweest die in onze ogen niet deugde, maar als zelfs Yassar Arafat de Nobelprijs voor de vrede krijgt vind ik toch wel, dat we er in Haarlem-Noord trots op moeten zijn, dat er diverse op niveau acterende voetbalverenigingen in zo'n kleine omgeving optimaal functioneren." was mijn spontane antwoord.

Het werd heel stil in het café, na deze plechtige woorden.

Ik schrok er zelf ook van.

De kastelein schonk zonder dat wij iets vroegen onze glazen weer vol.

"Stel, dat Haarlem in Schalkwijk of in Velserbroek gaat spelen, dan zitten ze te ver weg en ga je ze echt missen," moest ik nog even kwijt.

Waarop Flip sputterde: "Maar er is toch altijd wat bij Haarlem, hebben ze eindelijk 16 goeie spelers, ontstaan er weer drie groepjes, het is de taak van die krullebol, die elftalbegeleider, om dit soort dingen te voorkomen."

De kastelein, die zich al die tijd zwijgend achter de toog had opgehouden vond het een storm in een glas water.

"Als EDO en Haarlem een periodetiteltje pakken hebben we opeens weer een echte voetbalstad en één enkel verliespuntje kan dit weer veranderen in een saaie provinciestad waar ook nog gevoetbald wordt."

Flip vond dat er teveel verschil was tussen zo'n cluppie als Haarlem, waar diverse sponsors geld in pompen en ze bijna het hele seizoen onbeperkt spelers kunnen inhuren of kopen en een solide vereniging als EDO, waar ze het hele seizoen moeten roeien met de riemen, die ze op dat moment hebben.

Ik kon het alleen maar roerend met ze eens zijn.

Er staat nu al voor de vierde keer boven deze stukjes:

"Op de Markt", maar ik kan het beter veranderen:

"In de Kroeg".

Arie de marktkoopman kwam ook nog binnen en vertelde me, dat mijn vriendin toch nog teruggekomen was om zes meter van die stof te kopen.

Op mijn vraag, of ze ging er mee ging kamperen antwoordde hij: "Nee, ze maakt er een getailleerd mantelpakje van met verticale strepen."

Toen Arie de lapjeskoopman me aan zag komen lopen maakte hij me meteen duidelijk, dat ik maar even moest gaan wieberen.

Ik ging een lekker harinkje bij Joop halen en op mijn vraag, of hij iets te maken had met het nieuwe Haarlemse "Jopen" bier, kreeg ik als antwoord, dat ik niet de eerste was die deze originele vraag aan hem stelde. Iedereen, die vroeger Johan, Jos of Joris heette werd toen Jopie genoemd, maar wie was dé Joop, naar wie ze dat bier genoemd hebben?

"Was het misschien Joop Odenthal?" vroeg ik aan Joop.

"Opzouten jij. Waarom ga je niet bij Arie lopen klieren." beet Joop me toe. "Ik ben op zoek naar leuke voetbalanekdotes, voor de EDO-er" verklaarde ik.

"Schrijf jij in de EDO-er?" vroeg Joop verbaasd, "Ik heb je daar nog nooit op de tribune gezien, maar ik ben trouwens voor Ripperda, we komen EDO volgend seizoen wel tegen."

Mistroostig slenterde ik de verder de markt op.

Gelukkig kwam ik Flip tegen, die me heel enthousiast meedeelde, dat EDO op een gedeelde tweede plaats de winterstop inging. "Is dat geen goede reden, om een potje bier te gaan kopen?"

"En we hebben een nieuwe bondscoach, hij vertelde dat hij als knaapje al bondscoach wilde worden, dit was zijn jeugddroom; Wat wil je later worden, als je groot bent, Guusje?

Bondscoach, ome Piet. Hij was al trainer bij PSV en Valencia, kleine Dikkie gaat naar het grote PSV, omdat hij daar meer kan verdienen, zou Guusje er financieel zo op achteruit willen gaan?"

"Ik denk dat hij via het Nederlands elftal zijn marktwaarde wil opschroeven." antwoordde ik.

Ik had me vast voorgenomen, om nu alleen de markt op te gaan en niet de kroeg in te duiken, maar voor ik het wist zaten we aan de bar met een grote pils voor onze neus.

De anders zo zwijgzame kastelein begon opeens uitgebreid tegen me aan te kletsen. "Ik heb dat laatste stukje van je gelezen, maar zal ik jou nu eens wat vertellen?"

"Bij PSV wordt die Advocaat nu trainer, ik heb hem bij Haarlem bezig gezien, met O-O-wedstrijden in de Ere-divisie blijven, zitten ze daar echt op te wachten in Eindhoven?

Ik heb het nu wel over de toeschouwers, die daar een jaarkaart kopen, die toch wel komen kijken, maar zouden ze er het volgend jaar ook zo over denken?"

"Zou ik je misschien mogen onderbreken voor een kleine bestelling" vroeg Flip voorzichtig en terwijl de kastelein drie grote pilsen intapte ging hij onverdroten verder.

"Als klein jongetje ging ik één keer per jaar naar de film, in de zomervakantie van Pa, er was nog geen TV en verder was het voetbal de enige ontspanning, je leefde toen weken naar een wedstrijd toe, vooral als het EDO tegen Haarlem was. Mijn onderwijzer was Haarlem-supporter, dus iedereen in de klas moest voor Haarlem zijn."

"Je reinste klassen-justitie," vond Flip.

"Maar als EDO van Haarlem gewonnen had, zaten we allemaal lekker te gniffelen en werd er door die schoolmeester weken lang niet over voetbal gepraat."

"Hoe vonden jullie Nederland-Tsjechië eigenlijk?" vroeg ik belangstellend.

Ome Dirk, die naast ons zat, mengde zich ook in het gesprek:

"Die Jonk zat met een probleem, want hij wist niet hoe de spits en de schaduwspits zouden gaan bewegen."

Ik heb de TV-commentator wel horen orakelen, dat de spitsen het niet slecht deden, maar dat de doelpunten uitbleven.

Ome Dirk vond, dat twee "zwoegende" spitsen teveel van het goede was.

Eén zwoegende spits is voldoende, maar omdat zowel van Vossen als Joeri Mulder liepen te sleuren en te sjouwen hadden ze geen energie meer over voor de beslissende actie.

Brian Roy was de man achter de spitsen en die liep zich ook het lazarus en daar achter speelde Jonk en die begreep al die bewegingen niet.

Helemaal achterin liep Stan Valxks, ik blijf het een moeilijke naam vinden, maar dat is geen typische opbouwer.

Maar wat zijn U en ik toch eigenlijk dom; wij begrijpen namelijk totaal niets van het spelletje voetbal.

Het laatste interview, dat Loetje van Gaal gaf deed me in eerste instantie aan de troonrede denken; je kijkt en luistert er niet naar, nee, je ondergaat zoiets.

Zelfs de meest doorgewinterde voetbalkenner wil na zo'n interview meteen wel door de grond zakken.

Je gaat jezelf een ontzettende leek op voetbalgebied vinden.

Je dacht, dat je er een beetje verstand van had.

Na zo'n troonrede krijgen diverse trainers zelfmoordneigingen.

Rinus Michels is tenminste nog te volgen, ook al zegt hij:

"Het spel culmineerde in doelpunten en het scorend vermogen is ook belangrijk." Dit begrijp ik nog wel, na lang nadenken.

Zelfs voor geblesseerde spelers heeft Loetje de ideale oplossing. Een normale trainer moet maar rustig afwachten, wanneer een blessure genezen is en doet er alles aan wat in zijn vermogen ligt, om hem zo spoedig mogelijk weer te kunnen laten spelen.

Maar bij Ajax worden ze klaargestoomd door Bobby Haarms.

Ronald de Boer liep met zijn neus bijna op de grond vanwege rugklachten toen hij aankwam op de training maar na tien minuten met Bobby apart getraind te hebben voegde hij zich, gevolgd door de daar toevallig aanwezige camera bij de selectie, die een oefenpartijtje speelde, om daar als rechtervleugelverdediger een uitstekende indruk achter te laten.

Dit was de enige positie, waar hij nog nooit gespeeld had en hij bracht Linke Loetje meteen weer op een idee.

Kan hij altijd nog Reiziger vervangen, als de nood aan de man komt. Maar multifunctioneel is hij wel.

Dat listige hakballetje tegen Milaan had moeten zitten.

Ze moesten keepers verbieden om op zo'n bal te reageren.

Zo maakte ik ze vroeger ook bij het putjepingelen.

Aan de bar waren we inmiddels in het stadium, dat alles vroeger veel mooier en beter was. Flip raakte maar niet uitgepraat over Buikie en Teun van de Berg.

Arie de stofjesman kwam nog langs en vertelde, dat de dame aan wie ik die lap stof had aangeprezen er mee terug was gekomen.

De stof was bij de naden uitgescheurd. Dat had ik hem van tevoren ook wel kunnen vertellen, die strepen accentueren nu eenmaal, daar moet je tijdens het maatnemen rekening mee

houden.

Het was een rommelig zootje op en rondom de markt.

Hele stukken straat waren opengebroken, je moest wel goed opletten waar je liep. Dit deed ik even niet en ik liep een gevoelige enkelblessure op; als ik voetballer zou zijn, zou me dat een paar weken buiten de selectie houden.

Maar voor mij waren er geen verdere consequenties aan verbonden.

Snuf zag een mooie zandbak voor een openbaar hondentoilet aan

maar een van de stratemakers dacht daar duidelijk anders over.

Hij verstrekte mij spontaan alle informatie over mijn afkomst, die weliswaar niet geheel correct was, maar niet van originaliteit ontbloot was. Met de afkomst van Snuf zat hij wat dichter in de buurt. "Die bastaard, die worst op pootjes die door een kruising tussen een boxer en een poedel opgezeten is, mag van mij overal zijn drollen draaien, maar niet in mijn schone zand."

"Sorry, dat doet ze anders nooit."

Een grote schep zand waar dat kleine drolletje als een taartversiering bovenop lag werd op ruwe wijze onder een boom gesmeten.

"Heb ik dat weer?' vroeg ik aan Arie, toen ik langs zijn kraam hinkte.

Arie vertelde me, dat ze al een half jaar aan het klooien zijn. "Dit kost me klanten en denk maar niet, dat je als kleine zelfstandige ergens inkomstenderving kunt regelen."

"Ik heb een enkelblessure en er is geen verzorger met een waterzak in de buurt, als het goed is, haal ik de kroeg nog net."

Snuf begon als een gek te kwispelen.

"Ik zie je zo, Truus komt me over een uurtje aflossen."

Als een geblesseerde speler van een ploeg die met 1-0 voorstaat, vlak voor tijd en dan gewisseld wordt, hinkte ik richting kroeg.

"Hé, volgens mij sta je minstens vier weken buiten de basis." riep Flip, toen ik de tapperij binnenstrompelde.

"Geef die kale snor een pilsie en die nepteckel een portie leverworst." riep Kees-RCH lallend vanaf de bar.

Naast Snuf was er nog een kruk vrij aan de bar.

Flip zag het helemaal zitten; EDO had al vijf keer op rij gewonnen en de periodetitel lag binnen handbereik.

De directeur maakte zijn entree in gezelschap van 2 Amerikanen. Van die "Time is money" types, maar ze gingen aan een tafeltje in de hoek zitten.

"Heb je die stoeltjes in de Amsterdam-Arena gezien?" vroeg

Flip. "Als je opstaat om te juichen klappen ze meteen omhoog, dat ben je niet gewend, dus er zullen heel wat gewonden gaan vallen na een Ajax-doelpunt."

"Ze investeren miljoenen in zo'n stadion, maar over een juichende supporter wordt niet nagedacht." vond ik.

De directeur in de hoek vertaalde dit voor die Amerikanen, die dit meteen op hun prioriteitenlijst voor het Hoofddorp stadion zetten.

Er kwam een groepje stratemakers binnen, waaronder die van de hondendrol en ze begonnen aan hun tafeltje meteen over Haarlem te kletsen, over het te harde spel in de eerste divisie, de scheidsen die niet deugden en ik hoorde die drollenvanger zelfs zeggen, dat Haarlem eigenlijk een eredivisie elftal had, ze waren met hun technisch verzorgde spel veel te goed voor die houthakkers in de eerste divisie.

"Oh, verliezen ze daarom steeds?" vroeg Flip net iets te luid.

"Als je vroeger stratemaker was, ging je alleen naar EDO, toen had je nog echte vakmensen." vond ik.

Ook dit had ik iets te luid gezegd, want die vent van die drol kwam met een rood hoofd richting bar lopen.

Gelukkig zag de kastelein dit aankomen en hij vroeg die man diplomatiek, wat hij van het nieuwe Haarlem-Telstar stadion vond.

Dit maakte hem nog kwader, zodat zijn aandacht even was afgeleid.

"Gelukkig voor die viskoppen komt er een ziekenhuis vlak naast, die zullen ze dan wel hard nodig hebben." gromde de man.

"Willen jullie een pilsje van de zaak?" vroeg de kastelein.

De vrede was weer teruggekeerd, want de neuzen stonden dezelfde kant op.

Flip vond het ook maar een stompzinnig plan, twee supporterhomes van twee rivaliserende clubs op één terrein, ook dat ziekenhuis daarnaast klopte voor geen meter. Vroeger zag je borden "Stilte Ziekenhuis", moet je er vooral een voetbalstadion naast gaan zetten.

Zachtjes juichen a.u.b.

Als de scheids een glaszuiver doelpunt weer eens afkeurt, niet te hard fluiten.

Maar bij een ernstige blessure kan er wel snel ingegrepen worden.

De Amerikanen zouden een hospital naast het Hoofddorpstadion in overweging nemen.

Arie kwam handenwrijvend binnen, de zaken gingen uitstekend, reden om met het vingertje te wuiven, ook voor de stratenmakers, die over vroeger begonnen, toen er nog echte gezellige EDO-Haarlem derby's waren.

Ze bleken allemaal uit gezinnen te komen, waar de vader EDO-supporter was. Uit balorigheid gingen ze naar Haarlem, dit was wel in de periode, nadat de jongenskooi was afgeschaft.

"Hebben jullie het laatste nieuws over Linke Loetje al gehoord?" vroeg ik.

"Hij stopt als voetbaltrainer en wordt scheidsrechter.

Hij moest op het matje komen bij de scheidsrechterscommissie en die vroegen hem: "Als je denkt, dat je het beter kan, ga dan zelf fluiten." Linke Loetje denkt dat hij alles beter kan, dus alle belangrijke wedstrijden worden vanaf 1996 door hem gefloten.

"Ik geef geen gele kaarten, ik ga met de overtreder in discussie, desnoods ligt het spel een kwartier stil, maar dan weet ik zeker, dat hij die overtreding nooit meer maakt.

Alle buitenspeldoelpunten worden goedgekeurd, zodat het speelveld 3x zo lang wordt. De enige die nog buitenspel kan staan is de keeper. Dit is weliswaar niet officieel door de FIFA goedgekeurd, maar de scheids in het veld bepaalt de regels, want al die afgekeurde loepzuivere doelpunten in het verleden werden door de FIFA achteraf ook niet met terugwerkende kracht goedgekeurd." Aldus Loetje van Gaal.

Het was een rommelig zootje op en rondom de markt.

Hele stukken straat waren opengebroken, je moest wel goed opletten waar je liep. Dit deed ik even niet en ik liep een gevoelige enkelblessure op; als ik voetballer zou zijn, zou me dat een paar weken buiten de selectie houden.

Maar voor mij waren er geen verdere consequenties aan verbonden.

Snuf zag een mooie zandbak voor een openbaar hondentoilet aan

maar een van de stratemakers dacht daar duidelijk anders over.

Hij verstrekte mij spontaan alle informatie over mijn afkomst, die weliswaar niet geheel correct was, maar niet van originaliteit ontbloot was. Met de afkomst van Snuf zat hij wat dichter in de buurt. "Die bastaard, die worst op pootjes die door een kruising tussen een boxer en een poedel opgezeten is, mag van mij overal zijn drollen draaien, maar niet in mijn schone zand."

"Sorry, dat doet ze anders nooit."

Een grote schep zand waar dat kleine drolletje als een taartversiering bovenop lag werd op ruwe wijze onder een boom gesmeten.

"Heb ik dat weer?' vroeg ik aan Arie, toen ik langs zijn kraam hinkte.

Arie vertelde me, dat ze al een half jaar aan het klooien zijn. "Dit kost me klanten en denk maar niet, dat je als kleine zelfstandige ergens inkomstenderving kunt regelen."

"Ik heb een enkelblessure en er is geen verzorger met een waterzak in de buurt, als het goed is, haal ik de kroeg nog net."

Snuf begon als een gek te kwispelen.

"Ik zie je zo, Truus komt me over een uurtje aflossen."

Als een geblesseerde speler van een ploeg die met 1-0 voorstaat, vlak voor tijd en dan gewisseld wordt, hinkte ik richting kroeg.

"Hé, volgens mij sta je minstens vier weken buiten de basis." riep Flip, toen ik de tapperij binnenstrompelde.

"Geef die kale snor een pilsie en die nepteckel een portie leverworst." riep Kees-RCH lallend vanaf de bar.

Naast Snuf was er nog een kruk vrij aan de bar.

Flip zag het helemaal zitten; EDO had al vijf keer op rij gewonnen en de periodetitel lag binnen handbereik.

De directeur maakte zijn entree in gezelschap van 2 Amerikanen. Van die "Time is money" types, maar ze gingen aan een tafeltje in de hoek zitten.

"Heb je die stoeltjes in de Amsterdam-Arena gezien?" vroeg

Flip. "Als je opstaat om te juichen klappen ze meteen omhoog, dat ben je niet gewend, dus er zullen heel wat gewonden gaan vallen na een Ajax-doelpunt."

"Ze investeren miljoenen in zo'n stadion, maar over een juichende supporter wordt niet nagedacht." vond ik.

De directeur in de hoek vertaalde dit voor die Amerikanen, die dit meteen op hun prioriteitenlijst voor het Hoofddorp stadion zetten.

Er kwam een groepje stratemakers binnen, waaronder die van de hondendrol en ze begonnen aan hun tafeltje meteen over Haarlem te kletsen, over het te harde spel in de eerste divisie, de scheidsen die niet deugden en ik hoorde die drollenvanger zelfs zeggen, dat Haarlem eigenlijk een eredivisie elftal had, ze waren met hun technisch verzorgde spel veel te goed voor die houthakkers in de eerste divisie.

"Oh, verliezen ze daarom steeds?" vroeg Flip net iets te luid.

"Als je vroeger stratemaker was, ging je alleen naar EDO, toen had je nog echte vakmensen." vond ik.

Ook dit had ik iets te luid gezegd, want die vent van die drol kwam met een rood hoofd richting bar lopen.

Gelukkig zag de kastelein dit aankomen en hij vroeg die man diplomatiek, wat hij van het nieuwe Haarlem-Telstar stadion vond.

Dit maakte hem nog kwader, zodat zijn aandacht even was afgeleid.

"Gelukkig voor die viskoppen komt er een ziekenhuis vlak naast, die zullen ze dan wel hard nodig hebben." gromde de man.

"Willen jullie een pilsje van de zaak?" vroeg de kastelein.

De vrede was weer teruggekeerd, want de neuzen stonden dezelfde kant op.

Flip vond het ook maar een stompzinnig plan, twee supporterhomes van twee rivaliserende clubs op één terrein, ook dat ziekenhuis daarnaast klopte voor geen meter. Vroeger zag je borden "Stilte Ziekenhuis", moet je er vooral een voetbalstadion naast gaan zetten.

Zachtjes juichen a.u.b.

Als de scheids een glaszuiver doelpunt weer eens afkeurt, niet te hard fluiten.

Maar bij een ernstige blessure kan er wel snel ingegrepen worden.

De Amerikanen zouden een hospital naast het Hoofddorpstadion in overweging nemen.

Arie kwam handenwrijvend binnen, de zaken gingen uitstekend, reden om met het vingertje te wuiven, ook voor de stratenmakers, die over vroeger begonnen, toen er nog echte gezellige EDO-Haarlem derby's waren.

Ze bleken allemaal uit gezinnen te komen, waar de vader EDO-supporter was. Uit balorigheid gingen ze naar Haarlem, dit was wel in de periode, nadat de jongenskooi was afgeschaft.

"Hebben jullie het laatste nieuws over Linke Loetje al gehoord?" vroeg ik.

"Hij stopt als voetbaltrainer en wordt scheidsrechter.

Hij moest op het matje komen bij de scheidsrechterscommissie en die vroegen hem: "Als je denkt, dat je het beter kan, ga dan zelf fluiten." Linke Loetje denkt dat hij alles beter kan, dus alle belangrijke wedstrijden worden vanaf 1996 door hem gefloten.

"Ik geef geen gele kaarten, ik ga met de overtreder in discussie, desnoods ligt het spel een kwartier stil, maar dan weet ik zeker, dat hij die overtreding nooit meer maakt.

Alle buitenspeldoelpunten worden goedgekeurd, zodat het speelveld 3x zo lang wordt. De enige die nog buitenspel kan staan is de keeper. Dit is weliswaar niet officieel door de FIFA goedgekeurd, maar de scheids in het veld bepaalt de regels, want al die afgekeurde loepzuivere doelpunten in het verleden werden door de FIFA achteraf ook niet met terugwerkende kracht goedgekeurd." Aldus Loetje van Gaal.

In tegenstelling tot de vorige keer was het stampvol in het vertrouwde café gelegen aan de donderdagmarkt.

Alle bekenden zaten aan de bar en ik kreeg meteen een vaas in mijn handen gedrukt.

Ik ging naast Flip staan, die druk in discussie was met Ben, een steward bij Haarlem.

"Jullie hebben 25 contractspelers en er komen nog steeds afdankertjes van AZ bij, maar dit seizoen is toch al helemaal naar de klote, waar zijn jullie nou helemaal mee bezig, elke week bijna een heel ander elftal?" vroeg Flip op ruzieachtige toon.

"Wat dacht je van een periodetiteltje?" vroeg de rood aanlopende Ben. "En dat EDO van jou mag al blij zijn, als ze niet net als RCH uit de eerste klasse geknikkerd worden."

"Dat is ja goud." sprak Luppo, die ernaast zat. Zo gaat dat bie ons ja nou ook, tussen de ouwe GVAV en Be Quick supporters. Als je als jonge jong'n voor Be Quick koos, bleef je ja toch je hele leven voor Be Quick en vind je het wel aardig, als het goud gaat met FC Grunningen, maar als die loop'n te kwakkel'n, ben je blij dat het goud gaat met Be Quick."

"Het gaat ja goud met EDO en bij Haarlem kunnen ze het wel schudden." riep Flip net even iets te luid.

"Even dimmen, want dat kunnen we hier niet hebben." sprak de kastelein Flip vermanend toe.

De kastelein stond vanwege de drukte achter de bar en Toos liep dan uiteraard aan de tafeltjes.

"Hebben jullie dan ook iets tegen mij, want ik kom uit Opdam en ben altijd AZ supporter en dat zal ik mijn hele leven wel blijven, Haarlem mag blij zijn met de spelers, die bij ons het eerste net niet halen en bij hun ervaring op kunnen doen." sprak Toos voor haar doen wel erg fanatiek.

"Wij hebben niets tegen AZ". spraken Flip en Ben tegelijkertijd.

"Maar EDO en Haarlem, Be Quick en FC Groningen dat zal nooit wat worden." antwoordde Toos.m "Maar laat iedereen in zijn sportieve waarde."

"Studeer je soms psychologie?" vroeg Willem, ook een fervent Haarlemmannetje.

"Nee hoor, marketing, maar ergens komt het op hetzelfde neer."

"Ik sta ja 40 jaar op de markt, ik zou heel goud eens wat lesjes marketing op dat schooltje van jou kunn'n geven." sprak Luppo fanatiek.

"Ik heb ooit eens in een vlaag van verstandsverbijstering een bedrijfsadviseur benaderd." vertelde de kastelein.

"Er kwam zo'n snel figuur in een veel te lange zwarte jas opdraven, die me adviseerde, om beter commercieel te gaan opereren en alles eens goed te inventariseren. Wat is jouw doelgroep, hoe bereik je die doelgroep en hoe vergroot je jouw doelgroep. Maak een voorlopig aktieplan en verdeel dat in projecten. Geef de projecten prioriteiten en werk dan een definitief actieplan uit. Ik wil me daar intensief persoonlijk mee bezighouden à raison van 250 gulden per uur, want tijd is geld.

"Mijn tijd met jou kost me inderdaad geld, antwoordde ik, want de klanten lopen balend de tent uit door dat geouwehoer van jou en om echt eens commercieel te zijn, die twee koppen koffie kosten 5 gulden en ik hoop U nooit meer terug te zien." sprak de kastelein vergenoegd.

Toos vertelde de kastelein, dat hij het wel erg zwart-wit voorstelde en dat zij inmiddels haar theorie aan de praktijk had getoetst.

"De verdubbelde omzet op donderdag komt volgens mij door dat korte rokje en die mooie lange benen van jou." vond ik.

"Na drie maanden wordt er gelukkig weer gevoetbald en studio sport begint weer om kwart voor zeven met voetballen en dit wordt de meest spannende competitie sinds jaren." zei Flip.

Ik liep met mijn pilsje de bar langs en ving van Ben op, dat zijn vader vroeger op de Haarlem-tribune met een houten bak voor zijn buik liep om daar versnaperingen te verkopen.

"Was zijn text soms; 'Hazelnoten, Volle melk, Drop, Pepermunt en Kauwgum, in de tijd, dat Opoe Snijders vervangen was door een andere keeper, maar Vreeken de nieuwe Opoe was?" vroeg ik.

"Inderdaad, dat klopt. "Een biertje voor die kale snor." riep Ben. "Dat jij je dit als EDO-supporter nog kunt herinneren."

"Vroeger hadden we geen TV, een keer per week was er topvoetbal vlak bij, ondanks het feit, dat ik fanatiek Pro-EDO en Anti-Haarlem was, ging ik toch kijken, als mijn vader op zondagvisite moest en niet naar zijn favoriete Haarlem mocht gaan kijken, vroeg dan aan een alleenstaande man, of ik als

als zijn zogenaamde zoontje samen naar binnen mocht.

Lukte altijd, dus niet in de jongenskooi.

Mijn enige zorg was, om niet te hard te juichen, als de tegenstander een doelpunt maakte.

OP DE MARKT (25)

Ik mocht weer een uurtje op zijn kraam passen, want Arie moest even naar de kamer van koophandel.

Er kwam een opgedirkte matrone op me afstevenen, die je zelfs je ergste vijand niet als schoonmoeder toe zou wensen, die mij op bijtende toon vroeg, hoeveel een lap voor een bloemetjesjurk moest kosten. Ik antwoordde, dat het 25 gulden per meter kostte en vroeg, of het voor haarzelf zou moeten zijn, want dan zou het een prijzige aangelegenheid worden.

"Het is inderdaad voor mezelf en ik wil er een luchtig zomerjurkje van maken." antwoordde ze bits.

"Dat wordt dan drie en een halve meter." zei ik, terwijl ik schaar en meterstok in aanslag bracht.

Hevig snuivend en briesend van verontwaardiging blies ze de aftocht, met de mededeling dat ze zo terug zou komen met haar man, want dit pikte ze niet.

"Het mag ook wel een metertje minder, maar dan sta ik niet in voor de juiste pasvorm." probeerde ik nog te antwoorden, maar als een slagschip na een mislukte torpedoaanval verwijderde ze zich.

Terwijl ik een heel klein lapje stof voor een miniprijsje verkocht aan een aantrekkelijk langbenig meisje, die er een minirokje van wilde maken, kwam Flip voorbij met een kop als een gympie.

"Ik ben gisteravond in café "Van de Heuvel" geweest en ik heb daar een interessant gesprek gehad met de elftalleider van EDO, die daar ook bij de familie hoort en later werden er rondjes over en weer gegeven. Ik ben zo sterk als een vloeitje, dat een week in de toiletpot heeft gelegen, dus het werd een latertje, maar het was wel gezellig."

"Had hij nog nieuws over spelersmutaties, want ik hoorde dat Barcelona interesse had in een EDO-speler." vroeg ik.

"Tenslotte heeft Linke Loetje ook die Gabrich voor vier miljoen naar Ajax gehaald."

"Hij liet wel iets doorschemeren, maar ik was zelf te schemerig, om daar nu nog iets concreets over te zeggen, maar ik see you straks nog wel." antwoordde Flip, terwijl hij koers zette naar het café om zijn nadorst te lessen.

Terwijl ik een mooie lap stof voor een zacht prijsje verkocht aan een vriendelijk Turks vrouwtje, was Arie inmiddels teruggekomen.

Ik vertelde hem, dat hij nog bezoek kon verwachten van die ouwe taart met haar wederhelft.

De eerste drie pilsjes mocht ik op zijn rekening nemen en daar had ik wel behoefte aan.

In het knusse café zat de bar helemaal vol, maar Ben ging net weg, zodat ik op een voorverwarmde kruk kon plaatsnemen.

"Niet te geloven, dat Ajax volgend seizoen geen internationaal voetbal speelt." sprak de kastelein somber.

"Toen ik die Lombardo in de basis van Juventus zag, wist ik al dat het fout zou gaan. Ik wist helemaal niet, dat hij bij Juventus speelde, ik dacht dat hij bij Sampdoria zat en ik kreeg hetzelfde nigusgevoel, dat ik 40 jaar geleden ook had, als er bij de tegenstander van EDO een kale meedeed." sprak ik.

"Ik heb 6 jaar geleden een stukje in de EDO-er geschreven, genaamd "De Gevaarlijke Kale" en toen ik die Lombardo zag, wist ik, dat het fout zou gaan. Die kopbal schampte het gladde hoofd op een unieke wijze. Als hij haar op zijn hoofd gehad zou hebben, zou die bal er nooit ingegaan zijn.

Even kreeg ik nog hoop, toen hij langs de kant aan een blessure geholpen werd, maar hij verwisselde van positie en toen was Ajax de klos. Met zijn enorme actieradius en spelinzicht was hij de grote plaaggeest van Ajax; wij kalen brengen toch wel iets extra's." sprak ik lachend tegen Toos.

"Jammer, dat je niet 30 jaar later geboren bent." antwoordde Toos.

"Ik heb het over echte kalen, niet over die figuren, die het met een tondeuse dagelijks proberen na te bootsen. Een echte gevaarlijke kale heeft een glimmend hoofd." stelde ik nadrukkelijk.

"Waarom heb jij met je kale kop dan geen carriere gemaakt als voetballer?" vroeg de kastelein.

"Je zult het niet geloven, maar toen ik 20 jaar was, had ik een enorme bos met haar, met fraaie krullen, ik kon dus moeilijk de gevaarlijke kale uithangen." was mijn antwoord.

Flip merkte verontrust op, dat hij verdacht veel haar in zijn douchebak tegenkwam en vroeg aan mij of dat kwaad kon.

"Het lijkt mij, dat Jos wel de laatste is, die je hierover kan adviseren." lachte Toos.

De kastelein met zijn grijze weerbarstige stekelhaar was het helemaal met haar eens.

Ik wist nog uit te brengen, dat mooi kaal niet lelijk is en ik begon weer over die kopbal van Lombardo.

Ben was inmiddels teruggekeerd en begon over de revival van Haarlem.

"Volgend seizoen gaan we het helemaal maken, er zijn nu al 6 talentvolle jeugdige spelers aangetrokken en de ouwe routiniers blijven, we gaan nu echt voor promotie."

"Als die ouwe Piet Keur niet geblesseerd is kan hij inderdaad een goede invloed hebben, maar de nieuwe trainer, Kareltje Bonsink ziet hem niet zo zitten." vond de kastelein.

"Ik zag laatst een interview met Kareltje, hij probeerde moeilijke trainerstaal te spreken, maar als Jordanees lukte dat nog niet zo best, daar besteden ze tijdens de cursus weinig aandacht aan." vond ik.

"Ze hebben de boomlange Chinese international Hoe Lang en de Bosnier Racnic ook al ingelijfd." zei Flip serieus.

"Wisten jullie, dat er een zekere Snijders bij Athletico Madrid speelt, daar had Cruijff het tenminste steeds over."

vroeg de kastelein.

"Of zou hij Ésnaider daarmee bedoelen?"

"Hoe kun je nu supporter van bijvoorbeeld Feijenoord blijven, als ze met 10 buitenlanders spelen?" vroeg Ben terloops.

"En moet je tegenwoordig ook blij zijn, als een buitenlander van een Nederlandse wielrenploeg een wedstrijd wint? Bij Haarlem hebben we in ieder geval allemaal talenten uit de regio."

"Bij EDO ook". antwoordde Flip. "Want wij zijn in de omgeving van Haarlem de hoogst spelende amateurclub en ze zoeken toch een club in de buurt, waar het ook nog een keertje gezellig is."

"En nu nog een gevaarlijke kale erbij." kon ik niet nalaten nog even op te merken.

Na een langdurige afwezigheid ging ik maar weer eens een kijkje nemen op de donderdagmarkt in Haarlem-noord.

Luppo Luursema stond aan een kraam naast Arie met een partij pikante dameslingerie en het liep storm bij hem, terwijl er bij Arie helemaal niemand te bekennen was.

"Nog geen handgift vandaag." sprak Arie somber.

"Die Grunninger heeft dat partijtje gisteravond in Amsterdam van wat louche figuren "handje contantje" voor een zacht prijsje overgenomen, zonder te vragen waar het vandaan kwam. Hij heeft een goeie dag vandaag, ik ga maar een potje pakken, let jij even op mijn handel." sprak hij zonder mijn antwoord af te wachten. Luppo was zijn sexy underwear inmiddels kwijtgeraakt en er kwamen wat aarzelende klanten op mijn kraam af.

Ik verkocht wat vierkante metertjes bloemetjesjurkstof, van dat spul waar je schoonmoeder in rond loopt.

Terwijl ik druk bezig was met schaar en meetlat hoorde ik opeens: "Verrek, jij staat inderdaad écht op de markt."

Daar stond Lidia van Leuven (van de D-2) aan mijn kraam, zij had dat mooie verslag in de vorige EDO-er geschreven over het Europese avontuur van haar elftal. "Leuk stukje heb je geschreven over die reis, Europees voetbal heeft toch wel iets bijzonders." sprak ik collegiaal. "Maar dat de vaders en de moeders gescheiden geslapen hebben vind ik wel een héél sterk verhaal. Heb je vast uit je grote duim gezogen. Zouden de moeders vroeg naar bed gegaan zijn en de vaders het nachtleven van Aurich nog even uitgeprobeerd hebben? Of net andersom?"

Lidia kocht echter niets van mijn handel, want ze kent me al langer dan vandaag. Maar ik vind het leuk, dat er iemand uit de EDO-kring me daadwerkelijk bezig gezien heeft op de markt.

Ik hoor geruchten, dat ik alles maar thuis achter mijn PC-tje zit te verzinnen. Lidia is dus de kroongetuige, dat mijn marktverhalen op waarheid berusten.

Mijn uitnodiging, om een drankje te nuttigen in het café sloeg ze af, omdat Geer om zes uur zijn warme hap op tafel wil hebben.

Inmiddels was Arie teruggekeerd, die me vertelde dat Charles, de direkteur, weer op vrije voeten was en weer vol zat met doldwaze nieuwe plannen.

De bar zat helemaal vol en ik kreeg meteen zo'n echte vaas in mijn handen gedrukt.

Charles kwam onmiddellijk op me af en ik vroeg hem of hij zijn leven nu echt ging verbeteren en niemand meer financieel zou gaan uitkleden.

"Natuurlijk bewandel ik nu het rechte pad, ik ga juist filantropisch worden." antwoordde hij serieus, met een dubbele black label in zijn hand.

Volgend seizoen komt er in de eerste divisie een nieuwe club bij, dat ga ik allemaal regelen en ik hoef geen spelerssalarissen te betalen, want die club bestaat uit profvoetballers, zoals de vier van AZ en de vier van Telstar, die gewoon door hun club doorbetaald blijven. Het stadion dat ik een paar jaar eerder al gepland had komt er dus toch in Hoofddorp en met mijn juristen ben ik bezig om dit met de diverse spelers-trainers- en andere bonden rond te krijgen.

Die verguisde spelers kunnen zich weer in de picture spelen en ik krijg dan 50% van de eventuele verkoopsom. Ruzie met bestuur of trainer? Ga naar de bond en kom bij ons voetballen. De naam van de club wordt: "De Pechvogels". Met zo'n naam kun je alleen maar winnen en er zijn altijd wel zo'n 20 basisspelers beschikbaar, die op diverse posities inzetbaar zijn.

Iemand, die een conflict had met zijn ex-trainer, omdat hij achter de spitsen wilde spelen, gaat bij ons braaf rechts op het middenveld spelen.

Ook op internationaal niveau kunnen er spelers bij ons terecht dus als bijvoorbeeld de Pool Kotschzak bij Club Brugge niet meer met de selectie mee mag trainen kunnen we deze spits zo bij ons opstellen, als hij tenminste voldoende wedstrijdritme heeft en geen trainingsachterstand heeft.

De trainers zijn ook niet zo moeilijk te vinden, want die zitten al jaren in deze situatie."

"Je hebt in de kaleboes inderdaad een hoop tijd gehad om daarover na te denken" antwoordde ik.

"We hopen zelfs dat de eerste trainer Louis van Gaal zal worden inclusief zijn hulptrainer en keeperstrainer." lachte Charles. "Laat je jezelf weer inpalmen door die nepdirekteur?" vroeg Flip verontwaardigd. "Die eikel loopt alleen maar te lullen en de boel op te lichten."

"Hij betaalt nu handje contantje elk drankje, maar zijn oude schuld heeft hij netjes afbetaald." sprak de kastelein.

"Heeft hij ze in de bak soms ook nog een poot uitgerukt?" vroeg Flip. Charles hoorde dit alles glimlachend aan.

"Het gaat financieel goed met Haarlem, het bestuur heeft nog geen overwinningspremies hoeven uit te keren." zei Flip terloops tegen Ben, die er wel erg timide uitzag.

"Vonden jullie ook, dat die Belgen bij de aanvang van de wedstrijd al van die Martelaarsgezichten hadden?" vroeg de kastelein, want hij wilde iedereen in een goede stemming houden en geen gezeur over de wat mindere resultaten van Haarlem. "En die Jaap Stam, dat wordt nog eens de Redder des Vaderlands."

"De eerste trainer is alweer gepromoveerd; Pim Verbeek is nu technisch manager, na drie nederlagen en Kareltje kreeg na twee nederlagen een nieuw contract." lachte Flip, die de kastelein niet helemaal kon of wilde volgen.

"Maar straks in Frankrijk zitten we op één lijn, we hebben nu een Nederlands elftal dat een hele grote kans krijgt op het WK. En het is hier in dit café allemaal te volgen op een grootbeeld TV." bleef de kastelein doorgaan over zijn favoriete onderwerp.

"Als ze die Jules de Bilde eerder hadden opgesteld was het een heel andere wedstrijd geworden." vond Ben, de eeuwige optimist. Charles was inmiddels per taxi afgevoerd, hij had een bespreking op top-niveau met diverse kopstukken die hij in zijn wilde plannen wilde meesleuren en hij zou na afloop een persconferentie houden. Luppo had zijn hele winst van die middag in de gokkast gegooid en Ben zag opeens de derde periode wel zitten, met relatief zwakkere tegenstanders.

Flip had bij Nederland-België een mooi bord aan een tribune zien hangen, ook geschikt voor EDO:

" Patrick - Hattrick"

Er stonden veel kooplustigen aan de kraam van Arie en naast hem bij Luppo Luursema was het ook druk, zodat ik maar doorliep want ik had Snuf, mijn zwarte bastaardteckel meegenomen. Ze had de hele zomer op de camping doorgebracht en trok me meteen richting café. Tot mijn verrassing stond Toos achter de bar en toen ik Snuf losliet sprong ze meteen op een barkruk. Snuf begon Toos spontaan af te lebberen en toen ik vroeg of ik het van Snuf over mocht nemen, kreeg ik te horen dat er hier geen honden op een barkruk mochten zitten.

OP DE MARKT (28)

Vorige maand begon ik ook zo, want ik wilde graag een bijdrage leveren aan het kerstnummer van de EDO-er.

Terwijl ik nietsvermoedend achter mijn oude PC zat te schrijven dat de Haarlemse gemeenteraad besloten had om de voetbalclub EDO, inclusief kantine, naar de Haarlemmermeerpolder te laten verhuizen, begon mijn beeldscherm vreemd te trillen.

Met een "Ploep" viel het beeld helemaal weg en kwamen er stinkende zwarte rookpluimpjes uit mijn monitor.

Ik heb de stekker er meteen uitgetrokken en ben als een gek naar een schroevedraaier gaan zoeken om die monitor los te koppelen. Het brandgevaar was inmiddels geweken, maar stinken dat het deed!

Een andere monitor lukte niet, want ik had een Olivetty computer en daar past alleen maar een Olivettymonitor op.

Dat uitgebrande ding in mijn achtertuin bleek nog de enige Olivetty in Haarlem en omstreken te zijn.

Ik geloof niet zo erg in het bovennatuurlijke, maar dat EDO aan de Mr.Jan Gerritslaan blijft voetballen, daar ben ik nu van overtuigd.

Na zes weken ga ik nu in de herkansing:

Het was koud en ongezellig op de markt.

De kooplieden stonden te blauwbekken en de spaarzame klanten kochten haastig het hoogstnoodzakelijke.

In het café was ook niet veel te beleven.

Nors tapte de kastelein een grote pils voor mij in. Ik dacht even dat ik helemaal niets te drinken zou krijgen.

"Staat er soms nog wat van mij open, of heeft die directeur zijn rekening weer laten oplopen?", vroeg ik achteloos.

"Nee hoor, jij hebt braaf alles afgerekend en Charles betaalt nog steeds handje contantje, maar die verrekte winterstop duurt me veel te lang.

Het lijkt wel maanden geleden, dat ik een goeie voetbalwedstrijd op de TV gezien heb, ze houden dit jaar wel een héél erg lange winterslaap en als de competitie weer moet beginnen, zal je zien dat alles steeds wordt afgelast", mopperde hij.

Inmiddels waren Ben en Flip, die tijdens de winterstop al hun vetes even vergeten waren, aan de bar komen zitten.

Zwijgend tapte de kastelein de glazen vol.

"Wat heeft die ouwe?", vroeg Flip aan mij.

"Last van te weinig wedstrijdritme", antwoordde ik.

De kastelein begon opnieuw te zemelen over het chronisch gebrek aan voetbal bij studio sport en het EK-schaatsen was voor de deelnemers slechts een training voor de olympische spelen.

"Moet je daar dan als toeschouwer enthousiast over zijn?"

Ik antwoordde, dat er toch wel mooi Engels voetbal te zien was en dat Linke Loetje het al aardig begint te verbruien in Barcelona, al had ik wel verwacht, dat hij eerder de laan uit zou vliegen.

Hij maakt de Barcelona-supporters uit voor een stelletje debielen, hij verliest twee keer achter elkaar met 4-3, nadat ze na 70 minuten met 3-1 en 3-0 voorstonden.

Die achterhoede bestaat wel voor 50% uit Nederlands elftalspelers!

Maar dat zal wel aan de middenvelders liggen, die hun taken na 70 minuten in de achterhoede niet meer overnemen en het feit, dat ze het Ajax-systeem nog niet de volle 90 minuten kunnen volhouden.

Linke Loetje zal de pers ongetwijfeld wel verteld hebben, dat hij een voorstander is van wedstrijden van 70 minuten en als alle wedstrijden 70 minuten geduurd zouden hebben, Barcelona al lang kampioen geweest zou zijn.

Als hij de Spaanse pers beledigt, wordt hij nog niet meteen afgemaakt, omdat ze misschien denken dat hij een humoristische opmerking plaatst en zich in het Spaans nog niet helemaal correct kan uitdrukken.

Maar in het Nederlands kon hij dat ook al niet.

Intussen gaf Ben een rondje voor de hele bar, die inmiddels aardig vol zat en de kastelein begon al iets bij te trekken.

"Een beern'burger graag", zei Luppo Luursema toen hij na het horen van dat rondje op de nog enig beschikbare kruk was gaan zitten.

"Het gaat ja nait goud met de handel, het is te koud en die lui hebb'n ja geen cent'n meer uut te geef'n.

Slecht volk, die Haarlemmers."

"Dan rot je toch op naar een andere stad", riep Flip verontwaardigd.

"Die koop'n mijn handel ook nait."

"Wat heb je dan voor handel?", vroeg collega Arie belangstellend.

"Het is een zachte winter, dus ik heb ja een partij goedkoop'n badpak'n op de kop tikt en met winterkorting in de aanbieding gedaen, maar het loopt ja nait. Ik ga mijn faillissement tegemoet", wist hij opeens in goed Nederlands uit te brengen.

"Dan moet je bij Charles wezen, die weet er alles van", adviseerde de kastelein.

"Zaterdag houden we een grote ledenwerfaktie voor Haarlem," verklaarde Ben trots, nadat iedereen met hem geproost had.

"Voor 55 gulden kun je een seizoenkaart kopen voor de resterende 6 thuiswedstrijden en je bent dan meteen lid van de supportersvereniging."

Zolang er maar niet over het Haarlemse voetbal gepraat werd, konden Flip en Ben het samen goed vinden, ze hadden een gemeenschappelijke hobby: proberen vrouwen te versieren. Daar deden ze erg hun best voor, echter zonder zichtbaar resultaat.

Toen Flip dan ook opmerkte, zelfs geen geld toe te willen om naar Haarlem te kunnen kijken was de boot meteen weer aan.

Kees, die altijd alleen maar naar RCH gaat, wilde toch wel de thuiswedstrijden tegen AZ en Cambuur komen bekijken.

Na een simpele rekensom van Ben, stemde Kees toe in de aanschaf van zo'n seizoenkaart.

"Je bent nu wel mooi lid van de Supportersvereniging Haarlem geworden, dat kun je bij RCH nooit verkopen", schamperde Flip.

"Jij zou dat ook wel graag willen, maar met die kop van jou kom je het Haarlem-stadion nooit in", reageerde Ben.

"Ik merk dat het voetbal in Haarlem nog leeft", zei de net binnengekomen Charles. "Daar kan geen enkel marketingrapport tegenop, Heer waard, vul de glazen maar op rekening van het onderzoeksbureau voor nieuwe lokaties van de voetbalstadions in de regio, waar ik sinds kort vice-voorzitter van ben."

"Dat is dan 36 gulden 50", sprak de kastelein.

Charles gaf hem een briefje van vijftig. "Laat de rest maar zitten."

Ik benadrukte nogmaals, dat Haarlem in Haarlem-Noord thuishoort.

"Na de uitwedstrijd van Haarlem tegen AZ, die ze uiteraard hadden verloren, was ik bij toeval in café "Populair" beland en tot mijn grote verbazing zat de hele technische staf van Haarlem daar, inclusief Kareltje, de trainer.

Ze hadden verloren, maar waren erg enthousiast over het vertoonde spel. Alleen de keeper deed er niet aan mee en maakte een paar blunders, zodat de 3 punten in Alkmaar bleven", was ik bezig te vertellen.

"Jij krijgt ook geen seizoenkaart, want we zoeken alleen maar mensen, die echt achter Haarlem willen gaan staan", onderbrak Ben me verontwaardigd.

"Kareltje heeft wel veel overeenkomsten met Linke Loetje.

Steeds met 3-2 of 4-3 verliezen, heeft niets met de capaciteiten van de trainer te maken, maar met de persoonlijke tekortkomingen van de verdedigende middenvelders, die de gaten niet opvullen.

Ze vergeten dan even, dat die verdedigende middenvelders teveel aanvallende taken hebben en ze moeten ook nog pressie uitoefenen", vervolgde ik.

"Ze zoeken nog een docent voor de cursus "Trainer betaald voetbal, niets voor jou?", lachte Flip.

Na een paar flinke slokken praatte ik gewoon verder "Ik ben zelf jaren lang verdedigende middenvelder geweest, ik weet er alles van.

Je moet daarvoor longen als een paard hebben, vooral als je regelmatig moet penetreren in de verdediging van de tegenstander. Ze verwachten je daar namelijk niet.

Maar na 70 minuten weet de tegenstander, dat je het verdedigen niet meer aankan en dan slaan ze meedogenloos toe.

Je eigen verdedigers zijn niet zo slim en verwachten, dat je ze rugdekking geeft. Dit is dus het grote probleem van Linke Loetje en Kareltje.

Genoeg wisselspelers, maar die brengen niets extra's, zoals Supersubs als Piet Keur en Patrick van der Spits."

Charles, die bezig was geweest met een nieuw op te richten profclub, de "Pechvogels", verklaarde dat hij hierbij in aanvaring was gekomen met de VCCS, de KNVB, de VNBV en de VNCC, dus uiteindelijk had hij zijn geldschieters moeten teleurstellen.

Die geldschieters, de enige echte pechvogels, zijn nu extra teleurgesteld, omdat hij hun investeringen heeft doorgesluisd naar een andere BV.

Hij is nu officieel failliet en kan weer met een schone lei zelf als geldschieter in Haarlem opnieuw een project opstarten.

"Je gaat me toch niet vertellen, dat je Haarlem ook een poot gaat uitrukken?", vroeg Ben verontwaardigd.

"Wat valt er bij Haarlem nog uit te rukken?", vroeg Flip schaterend.

Met een big smile tapte de kastelein de glazen vol.

"Van het huis, de winterstop is hiér gelukkig voorbij."

OP DE MARKT (30)

Maartse buien met zware windstoten weerhielden me van een

fietstocht naar de markt.

Een ideale gelegenheid, om weer eens een typische Hans Kraay- en Eddie Poelmankreet te analyseren.

"DE NUTTIGE SPELER"

De veel scorende spits behoort niet tot deze categorie.

Nikos Matglas, de topscorer van Nederland, is dus eigenlijk géén nuttige speler.

Ook de keeper, hoewel hij zeer nuttige dingen kan doen, valt er niet onder.

Als ik persoonlijk vind, dat een speler maar een beetje loopt te klooien op het middenveld, hoor ik van de experts, dat het een nuttige speler blijkt te zijn.

Hij speelt namelijk controlerend op het middenveld.

Maar zijn passes komen zelden aan, hij wordt regelmatig tussen de benen door gespeeld, zijn afstandsschoten gaan vaak huizehoog over of ver naast, maar Hans Kraay vindt hem na afloop in zijn analyse een Nuttige Speler.

Nieuw beroep: voetbalanalist.

Mooi baantje, want achteraf heb je altijd gelijk. Je strooit met wat voetbaltechnische termen en stelt vast, wat de verliezende trainer fout gedaan heeft.

De winnende trainer heeft zijn elftal goed vooruit laten verdedigen. (Dit is het tegenovergestelde van: achteruitlopend laten aanvallen).

De kijker, die denkt iets van voetbal af te weten zegt dan: "Die man zegt precies, hoe ik er zelf ook over denk."

Ik krijg echter de indruk, een afgrijselijke leek op voetbalgebied te zijn.

Bosman wordt tijdens een Europacupwedstrijd, na een blessure gespaard voor de competitie, omdat hij te weinig wedstrijdritme heeft.

Hoe moet je dan wèl wedstrijdritme opdoen?, vraag ik me dan vertwijfeld af. Met echte buitenspelers houd je het veld breed.

Barry Hughes, de enige trainer die ik een beetje kon volgen, kreeg ooit FC Twente op bezoek.

Die stonden erom bekend, dat ze het spel graag breed hielden.

Dit leidde tot een unieke tactische zet van Barry.

De terreinknecht kreeg de opdracht, om de zijlijnen een meter naar binnen te verplaatsen. Zo werd het veld 2 meter smaller.

Dit vind ik echt DE tactische zet van de eeuw.

Daar kunnen Linke Loetje en die Russische schaakvoetbaltrainers niet aan tippen.

Jantje Peters, balletje breed.

Maar toen hielden ze alleen het middenveld breed.

Zo schiet je geen moer op. Ze waren wel nuttig bezig, maar het zette geen zoden aan de dijk.

Maar als de middenvelders aan de zijlijn het gat induiken heb je toch buitenspelers?

Als een buitenspeler mee moet verdedigen, zijn het toch eigenlijk verdedigende middenvelders?

Hugo Walker praat over 'mooi getrapte hoekschoppen'.

Een andere commentator heeft het over 'fraai aangesneden hoekschoppen'

Het wordt tijd, dat ik een trainerscursus ga volgen, want zo schiet ik niet echt op.

"Zou je jezelf vandaag nog nuttig willen maken? De zon schijnt en de wind is gaan liggen en ik heb vanavond wel trek in Vietnamese loempia's". vroeg mijn vrouw.

Dus stapte ik op mijn fiets en ging op weg naar de markt.

In het café was Luppo Luursema druk in gesprek met Charles.

"FC Groningen krijgt zo maar drie miljoen van de gemeente." riep Charles verontwaardigd.

"Moet'n ze Grunning'n dan maar opdoek'n?" antwoordde Luppo

kwaad.

"Bij Haarlem stromen de miljoenen nu binnen." gniffelde Ben.

"Nogal logisch, die projectontwikkelaars verdienen tientallen miljoenen aan de grond van de voetbalvelden, is goud waard hier in Haarlem, de aannemers verdienen weer aan de bouw van een nieuw stadion en als Haarlem dan goed draait, loopt dat nieuwe complex ook beter." stelde de kastelein.

"Maar EDO blijft lekker waar ze zitten, want een vereniging met zoveel jeugdopleiding blijft aan Haarlem-Noord gebonden, je kunt die gassies uit Haarlem-Noord niet naar de Schipholweg laten fietsen." zei Flip en hij vervolgde:

"Bij Haarlem hebben ze een keeper, die vaak op belangrijke momenten loopt te blunderen. Bij EDO hebben we wat oplossingen voor dit probleem. De trainer wil wel een paar uurtjes per week bijklussen. We hebben de beste keeper uit het amateurvoetbal, die nooit door Haarlem opgemerkt is. En de balvaste all-rounder Rick Prins wil in ruil voor renovatie van zijn huis door de nieuwe sponsor, dat bouwconcern, wel ieder weekend een wedstrijdje onder de lat staan."

Charles zuchtte eens diep en vertelde met allerlei futuristische projecten bezig te zijn.

Het Scouten van Afrikaanse en Oost-Europese talenten, het multifunctionele sportcomplex buiten de stad en F.C.Haarlem een nieuwe naam geven waren enkele van zijn ideeën.

Ben reageerde daarop fel: "Haarlem blijft altijd Haarlem heten en ze blijven in het Rood-Blauw spelen."

De reactie van Flip kon niet uitblijven: "De nieuwe naam wordt waarschijnlijk: 'Polderboys' en ze gaan de rode broek verruilen voor een bruine, vanwege de koeiestront, die al jarenlang de grasmat doorweekt heeft, dan vallen die vlekken niet zo op."

Charles vroeg zich af, wie er als Nederland onderweg struikelt, dit jaar wereldkampioen zal worden.

De kastelein dacht, dat die Duitsers het wel weer zullen worden.

Voor Luppo en Ben was Brazilië de uitgesproken favoriet.

Flip dacht aan het gastland Frankrijk.

Luppo vond Engeland de beste kansen hebben en Charles was er van overtuigd, dat Nederland het dit keer echt zou maken, want hij had al verregaande plannen om daar zijn commercieel actieplan omheen te bouwen.

Dit zou ook gunstig zijn voor de financiële toekomst van de kindertjes van Ronald de Boer, stel je voor, dat die stumpertjes een vacantiebaantje zouden moeten nemen, om hun studieboeken te kunnen financieren.

Zelf houd ik het op een tropische verrassing: Nigeria.