Are you sure sir ???
Are you sure sir?, deze woorden heb ik nog een heel tijdje moeten aanhoren.
Na de integratie bij Nedlloyd in 1978 werd ik van bankwerker scheepsvakman.
Ook de timmerman of bootsmansmaat kregen deze nieuwe functie.
In het begin voeren we met twee scheepsvaklieden, één ex dek en één ex mk.
Om beurten deed je twee weken dienst in de mk en aan dek, ervaring deed je vanzelf wel op.
Daar werd in het begin streng de hand aan gehouden en kon het tot grote frustratie van de scheepsleiding en ook de betrokkenen gebeuren dat er bij een grote klus in de mk een ervaren bankwerker aan dek stond te bikken en andersom bij speciale klussen aan dek werd de Baas node gemist.
Dit systeem bracht met zich mee dat ik heel af en toe ook een roertorn had, het sturen op zich vond ik in het begin erg moeilijk en ik transpireerde van een uurtje sturen meer dan van een klep schuren.
Op een reis op een roro stond ik bij het aanlopen van Baltimore aan het wiel en had grote moeite om me te concentreren.
Het was een drukte van belang op de brug, een paar meevarende echtgenotes kregen de volle aandacht van de loods en werden gewezen op de mooie plekjes die te zien waren, ook had hij nog een radiootje met een sportwedstrijd erop aanstaan.
Hij maakte veelvuldig gebruik van zijn portofoon en daar tussendoor knauwde hij af en toe een roercommando dat ik dan een paar maal herhalen moest voor hij het bevestigde.
Met de grote brug van Baltimore recht vooruit geeft hij een roercommando dat zo’n beetje 180 gr. verschilt met de koers die we voorliggen en ik herhaal het een paar maal en hij bevestigt het maar zo’n koersverandering haal ik nooit voor de brug.
Ik heb het niet meer en roep het nog maar een keer wat me op een nijdige blik van de kapitein en een sarcastische opmerking van de stuurman komt te staan.
Of ik stront in m’n oren heb en als ik daarna nog hoor dat er een opmerking over mijn mk-afkomst wordt gemaakt word ik laaiend en roep luidkeels naar de loods
ARE YOU SURE SIR.
De kapitein springt uit zijn stoel en de stuurman rent op me af maar de loods komt tussen beide en zegt geschrokken dat ik blijkbaar de enige ben geweest die opgelet heeft want hij heeft per abuis de koers opgegeven waarop je naar buiten vaart, hij bedankt me voor mijn oplettendheid maar ik heb blijkbaar een doodzonde begaan door de loods rechtstreeks aan te spreken want ik heb die reis geen roertorns meer gehad.
Dat vond ik “verschrikkelijk”.