Mijn tijd bij de Rederij Amsterdam

Amstelveen

Ik wou graag naar Japan en zo kwam bij R.A.(Reclassering Aanwinst) terecht in okt. 56. Ik moest toen eerst bijwerken bij de ADM op de Amstelvliet een ouwe pot uit de 20 of 30 jaren en ex s.m.n., 12 man in een hut onder de poop.

Daarna in dec.moest ik bijwerken in Rotterdam op de Amstelveen en dan aanmonsteren voor de reis naar de Perzische golf. Zou vertrekken vlak voor de kerst naar Southampton. Ik was klaar al mijn spullen al aan boord maar geen bericht voor vertrek. Het was zaterdag kon geen kantoor bereiken en zo kwam maandag en ik belde het kantoor op, ik zei wie ik was en meteen zei de vent Deserteur, na veel gelul betaalde ze mij een ticket en wat geld om naar Southampton te gaan.

Aangekomen stonden alle matrozen en mach. dienst aangekleed en koffers gepakt. Ik zeg waar gaan jullie naar toe? Naar huis, waarom, het vreten, hutten het geld niets was goed, zo ik zeg dan ga ik ook maar weer, even later kwam No 4 en ik moest bij die ouwe komen in midscheeps, daar werd mij de telefoon in de hand gedrukt en was de reder aan de foon en die begon me meteen uit te maken voor muiter en weet ik veel, dat ik had iedereen opgeruit, ze hadden politie op de kaai zodat niemand van boord mocht. Na veel gepraat gaf de 2de me geld om allemaal ook machine dienst geld te geven om de wal op te gaan en alles te vergeten.

Na 59dagen varen kwamen we in Mena en gingen we voor 2 of 3 weken op de spijker, toen we bijna leeg waren zei die ouwe we gaan van Abadan naar Australie om graan te laden, dus alles schoon maken en toen we bezig waren met de luiken schoon te spuiten aan dek kwam er zo' n Arab en ging op de luiken zitten om zijn schoenen uit te trekken om te gaan bidden, ik zei ga daar maar zitten en dat verdomde hij zo gaf ik hem een stomp voor zijn raap toen kwamen er nog 2 arabs bij, 2 uur later werd ik opgesloten in de hut van de eerste stuurman want er kwam een bootje met een dozijn soldaten om mij op te pikken en die ouwe zij we zien je anders nooit meer terug. De volgende nacht weer naar mijn hut en moest achterin blijven overdag dus s' nachts de wacht lopen en aardappelen schillen.

Op een dag net voor lunch vroeg de kok of ik nog een slof sigaretten voor hem had en gaf me direct het geld daarvoor terwijl hij zegt ik betaal nu; vanmiddag ben ik misschien kapot ik zei dat is slap gelul, om twee uur kwam de bakker en zei de kok is dood, met 4 man hebben we hem van zijn kooi naar de wal gebracht en we mochten hem alleen maar op de locomotief leggen met de Hollandse vlag over hem heen.

Daarna kregen wij een nieuwe kok die zoveel zoop dat ie op een dag vergat dat fornuis geen stoel was en op een gloeiend hete plaat zijn kont verbrande en het eten steeds slechter werd.

Na Abadan voeren we naar Madras waar we na 2 weken op de spijker nog eens 3 weken erts moesten laden voor Japan ( in p v Australie) dus bunkeren in Singapore, door naar Mojie, 10 dagen lossen maar na een paar dagen zaten de jongens zonder geld en de 2e gaf niet meer dus gingen ze staken (terwijl ik nachtwacht liep) want de reddingsboten waren lek en de motor wou niet lopen en we hadden geen brandslangen en blussers aan boord.

Nadat een inspector van LLoyds was geweest en ons werd verteld dat alles ok was, werd het hele zaakje in mijn schoenen geschoven en kreeg iedereen weer geld . Na Japan naar Tarakan om te bunkeren door naar Geraldton Australie. Gedurende de reis was er op het poopdek een kippen ren gebouwd, want een matroos hield van dieren, 6 kippen en een haan die altijd dronken werd gevoerd, 2 apen die de kippen de veren uit hun kont trokken, maar 1 aap heb ik dood gegooid met een laars omdat ie de suikerpot leeg zat te vreten en die andere aap bij vertrek in Tarakan van boord afgeschopt. De bootsman met zijn dronken kont had een jonge hond aan boord gehaald in Madras en nog 3 andere waar ik mee opgescheept werd ( als kabelgast zijnde) en ook nog een paar katten.

In Geraldton aangekomen eerst voor anker 2 dagen waarmee twee ankers in de knoop werden gebracht en na een dag werk weer op zijn plaats waren, toen we de volgende dag afgemeerd waren en we allemaal op het achterdek waren met een paar drinks kreeg ik weer woorden met de 2e stuurman, die me tussen haakjes de hele reis al dwarszat en mij in Rotterdam al vertelde dat ie me niet mocht, en op dat moment begon ik over te koken vooral omdat we met zijn allen bij elkaar waren, gaf ik hem een paar knallen voor zijn kop. De volgende dag kwam de ouwe naar me toe en vertelde me dat ik naar Holland werd gestuurd en mijn spullen in Rotterdam op kon halen zonder een cent op zak ging ik met de bus naar Perth 12 uur rijden toen met een taxi naar Fremantle in het zeemanshuis en toen als passagier met de Neptunia naar Napels en toen de trein naar A'dam zonder een cent op zak.